Τα παιδιά του «θέλω» και του «πρέπει»- Της Αμαλίας Γ. Κουσαδιανού

ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ Γ. ΚΟΥΣΑΔΙΑΝΟΥ-ΔΙΔΑΧΟΥ
Πτυχιούχος Φιλοσοφίας – Συγγραφέας

Αντί για ακατανόητους αλαλαγμούς για ένα σποτ στην τηλεόραση, αντί για σάλο στο διαδίκτυο – που σε κάποιους προκαλεί θυμηδία – και αντί για πολιτειακές παρεμβάσεις και αποσύρσεις της αιγίδας υπό την οποία θα ετελείτο το συνέδριο γονιμότητας, θα ήταν χρήσιμη μια εμβάθυνση στον αντίποδα της ρηχότητας της περιρρέουσας ατμόσφαιρας.

Οι αντιδράσεις εναντίον του, ακριβώς όπως και κάποιο άλλο επί καραντίνας, με τον ηθοποιό Χρήστο Λούλη, μας γύρισαν στην μακρινή εποχή του φεμινιστικού κινήματος, τότε που η γυναίκα πάλευε δίκαια για την ισότιμη θέση της στην κοινωνία. Κατάφερε έτσι να φθάσει σήμερα σε υψηλότατα σημεία κατάκτησης και θαυμάζεται για την αξιοσύνη της στις πολλαπλές ευθύνες της, οι οποίες με την σειρά τους είναι το τίμημα της επιθυμίας της για ισότητα.

Προς τι επομένως τέτοιες εμμονές περί προσβολής της προσωπικότητάς της μέσω ενός σποτ και γιατί τέτοιες συμπλεγματικές αντιδράσεις και ανούσια πισωγυρίσμστα; Γιατί πρέπει οι γυναίκες τώρα πια να εφορμούν με το παραμικρό ως «θηλυκοί Ακρίτες» των φεμινιστικών συνόρων, προκειμένου να «βγάλουν από τη μύγα ξίγκι»;

Ως γυναίκα-που αντιπαρατάχθηκα συχνά με το κατεστημένο της εποχής μου, δεν βρήκα τίποτα το επιλήψιμο στο σποτ. Πού έκανε λάθος η αντίληψή μου; (!) Το φιλμάκι δείχνει ότι η σημερινή γυναίκα επιλέγει πρώτα τις σπουδές, έπειτα την καριέρα και αργότερα σκέφτεται την δημιουργία οικογένειας και φυσικά την μητρότητα. Αυτά δηλαδή που αντικατοπτρίζουν το σύγχρονο «γίγνεσθαι».

Θα έπρεπε επίσης να θεωρείται αυτονόητο ότι η μορφωμένη και καταρτισμένη γυναίκα του ανεπτυγμένου κόσμου, έχει πλήρη γνώση των συνεπειών μιας αργοπορημένης εγκυμοσύνης. Πιθανόν όμως το συνέδριο να σκόπευε στην επιστημονική ενημέρωση για το χρόνο σύλληψης που υπόκειται σε ορισμένους νόμους, που δεν είναι άλλοι από τους νόμους της φύσης. Να στήσουμε τώρα τη φύση στο εδώλιο; Επειδή δεν μας κάνει τη χάρη να ακολουθεί τις επιλογές μας;

Γνωρίζουμε βέβαια την πρόοδο της επιστήμης όπου μέσω της τεχνητής γονιμοποίησης έγιναν γονείς ακόμη και υπερήλικες! Επειδή ήθελαν ένα παιδί, το οποίο όμως ταυτόχρονα θα τους ενέτασσε στο κοινωνικό πρότυπο που προβάλλει η σύγχρονη κοινωνία. Διότι σ’ αυτήν, ο άτεκνος θεωρείται μισός κι ανολοκλήρωτος! (Στην Κίνα αντίθετα θα σάρωνε τα βραβεία!)
Έτσι, ακόμα και η πιο επιτυχημένη γυναίκα καριέρας, αλλά άγαμη και άτεκνη, αντιμετωπίζεται μάλλον βλοσυρά από μια κοινωνία που και η ίδια αγωνίστηκε να δημιουργήσει, να ενσωματωθεί και στο τέλος να απελευθερωθεί τόσο, ώστε αυτές οι κατακτήσεις να της γυρίζουν σε «μπούμερανγκ»!!
Και δυσφορεί τώρα με το σποτ, που είναι απλά η αμείλικτη φωνή της επιστήμης με όργανό της το εκάστοτε συνέδριο.
Ας μιλήσουμε όμως και για το ένστικτο της μητρότητας, το βασικότερο για την διαιώνιση του είδους. Η μεν Ψυχολογία θεωρεί ότι ανταποκρίνεται στον ψυχικό κόσμο του ατόμου, η δε Βιολογία το αποδίδει στην μηχανική λειτουργία των ενδοκρινών αδένων με προεξάρχουσα την ορμόνη προλακτίνη. Το βέβαιο είναι ότι όσο ανώτερος είναι ο βαθμός εξέλιξης του όντος – η ευφυΐα, η ικανότητα αντίληψης κ.λπ. – τόσο περιορισμένος εμφανίζεται ο ρόλος του ενστίκτου.
Γίνεται επομένως αντιληπτό ότι η καλπάζουσα εξέλιξη έχει αποδυναμώσει και το ένστικτο της μητρότητας. Και υπάρχει τραγικά μεγάλη απόσταση από το «θέλω να κάνω ένα παιδί» έως το «πρέπει να κάνω ένα παιδί».
Αν λοιπόν θεωρήθηκε ότι η γυναίκα προσβάλλεται από τους ιθύνοντες του συνεδρίου που της υπενθυμίζουν ότι μπαίνει στα 41 χρόνια δίχως να έχει τεκνοποιήσει, στην πραγματικότητα πιέζεται – όπως τονίσαμε – από την κοινωνία, το μοντέλο της οποίας και η ίδια δημιούργησε και ως άτεκνη την κάνει να αισθάνεται ενοχές.
Αν όμως η γυναίκα του σποτ μοιάζει να βρίσκεται υπό πίεση με όλα αυτά, σημαίνει ότι μάλλον το «πρέπει να κάνω ένα παιδί» υπερισχύει στο μυαλό της!
Για κλείσιμο, μόνο αυτό: αλλοίμονο αν τα σημερινά παιδιά είναι παιδιά του «πρέπει». Γιατί η δικιά μου γενιά – αλλά και κάποιες μετέπειτα – χωρίς συνέδρια και σποτ και διαδίκτυα, χωρίς ενοχές και αντεγκλήσεις, ήξερε μονάχα τα παιδιά του «θέλω», ως καρπούς του έρωτα και της αγάπης!! Και αυτά έκανε!