Η μεταδοτικότητα είναι α λα καρτ;

Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Η μετάδοση του ιού της πανδημίας διευκολύνεται σε συνθήκες συγχρωτισμού πολλών ανθρώπων.

Που συμβαίνει αυτός ο συγχρωτισμός; Στα σχολεία. Στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Στα γήπεδα. Στις εκκλησίες. Στα καφέ και στα κέντρα εστίασης και διασκέδασης. Σε τράπεζες και δημόσιες υπηρεσίες. Στα γήπεδα.
Τι συμβαίνει σε όλα αυτά τα πιθανά σημεία συγχρωτισμών; Σε ορισμένα από αυτά, λόγου χάριν στις εκκλησίες, δεν προβλέπεται το παραμικρό μέτρο. Όταν πίνουμε ένα καφέ και είμαστε δίπλα-δίπλα ο ιός μεταδίδεται. Όταν εκκλησιαζόμαστε και είμαστε δίπλα-δίπλα ο ιός δεν μεταδίδεται.
Αλλά και όπου προβλέπονται μέτρα, σε ορισμένα σημεία, δεν γίνεται ο παραμικρός έλεγχος.
Ουδείς και ουδέποτε ήλεγξε λεωφορείο πλήρες επιβατών ή μια ουρά σε τράπεζα. Όταν πίνουμε ένα καφέ και είμαστε δίπλα-δίπλα ο ιός μεταδίδεται. Όταν ταξιδεύουμε με το λεωφορείο και καθόμαστε δίπλα-δίπλα ο ιός δεν μεταδίδεται.
Κοιτούσα από την τηλεόραση τον πρόσφατο ποδοσφαιρικό αγώνα ΑΕΚ-Άρη στο ΟΑΚΑ. Οι φίλαθλοι κάθονταν δίπλα-δίπλα. Μήτε εκεί μεταδίδεται ο ιός. Μόνο στον καφέ, στο ποτό και στο φαγητό φαίνεται πως μεταδίδεται αυτός ο ιός.
Ερώτηση: Ο συγχρωτισμός διευκολύνει τη μετάδοση του ιού γενικώς ή η μεταδοτικότητα είναι α λα καρτ και συμβαίνει μόνο στην εστίαση και αναψυχή;
Η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί από τα μέτρα που λαμβάνονται είναι ότι αυτά εξαντλούνται στην εστίαση-αναψυχή. Το ίδιο ισχύει και για τους ελέγχους. Εκεί και μόνο εκεί πραγματοποιούνται.
Δίκαια δυσφορούν οι επιχειρηματίες της εστίασης και αναψυχής. Λες και είναι αυτοί και μόνο αυτοί οι φορείς μετάδοσης του ιού.
Αλλά και όλοι εμείς οι υπόλοιποι, εμβολιασμένοι και μη, δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τη λογική αυτών των αποφάσεων και των ανάλογων πρακτικών.
Τι να καταλάβεις και πως να το καταλάβεις;