Πώς η Θάτσερ πάταξε τον χουλιγκανισμό

Του Διονύση Ζακυνθινού

Εάν μια χώρα αντιμετώπιζε επί χρόνια τη μάστιγα του χουλιγκανισμού, περισσότερο από κάθε άλλη, αυτή ήταν αναμφίβολα η Βρετανία.

Το αποκορύφωμα ήταν ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, το 1985, στο Χέιζελ, όταν οπαδοί της Λίβερπουλ επιτέθηκαν και σκότωσαν 39 οπαδούς της Γιουβέντους.
Η τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ, αποκαλούμενη και «Σιδηρά Κυρία» αντέδρασε αστραπιαία, συγκαλώντας αυτό που η ίδια αποκάλεσε «πολεμικό συμβούλιο» για την αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα.
«Πρέπει να καθαρίσουμε τον χουλιγκανισμό και θα περάσουμε ξανά τη θάλασσα για να παίξουμε σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, μόνο αν και όταν τελειώσουμε με αυτό το πρόβλημα», κατέστησε σαφές. Το είπε και το έκανε.
Τα βασικότερα μέτρα που ελήφθησαν προέβλεπαν πολύ αυστηρές ποινές φυλάκισης για όποιον συλλαμβανόταν να συμμετέχει σε επεισόδια στα γήπεδα, ενώ επιβλήθηκε ποινή αποκλεισμού στις αγγλικές ομάδες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις!
Παράλληλα, κατέστη υποχρεωτική η χρήση των καμερών στο γήπεδο, η κατάργηση των θέσεων για όρθιους θεατές, η απαγόρευση πώλησης αλκοόλ, ενώ θεσπίστηκε και κάρτα φιλάθλου που υποχρεούτο κάθε ομάδα να εκδίδει, ώστε να γνωρίζει τα πλήρη στοιχεία κάθε οπαδού της.
Επιπρόσθετα μέτρα πάρθηκαν μετά από την τραγωδία του γηπέδου Χίλσμπορο, στο Σέφιλντ, το 1989, με απολογισμό 96 νεκρούς, που δεν έγινε λόγω επεισοδίων, αλλά αποτέλεσε τον καταλύτη για την καλύτερη οργάνωση των βρετανικών γηπέδων.
Το 2000, μετά από τα έκτροπα Άγγλων χούλιγκαν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, σε Βέλγιο και Ολλανδία, άρχισε και η αναλυτική καταγραφή των ταραξιών, ώστε να τούς απαγορεύεται η έξοδος από τη χώρα και η παρακολούθηση αγώνων και εντός Βρετανίας.
Πλέον, επιτρέπεται στην αστυνομία να συλλαμβάνει όποιον θεωρείται ότι μπορεί να πηγαίνει στο εξωτερικό ώστε να προκαλέσει επεισόδια, με παράλληλη κατάσχεση του διαβατηρίου του έως και πέντε μέρες, πριν από παιχνίδι της Εθνικής Αγγλίας εκτός συνόρων. Κάθε ύποπτος περνάει μετά από δίκη και απειλείται με αποκλεισμό από την παρακολούθηση εκτός έδρας αγώνων, μέχρι και δέκα χρόνια.
Και κάπως έτσι, τα βρετανικά γήπεδα έφτασαν στο σημείο να μην έχουν να ζηλέψουν στις μέρες μας, σε τίποτα, τα… θέατρα!