ΑΠΟΨΗ: Η ουσία… στο ταμείο!

Ανοίγει ο μέσος Έλληνας τον φάκελο με τον λογαριασμό του ηλεκτρικού και χωρίς να χρειάζεται πλέον άλλα υπογλώσσια, τον κοιτάζει με περιφρόνηση και τον πετάει στην άκρη. «Δεν έχω, δεν πληρώνω…» είναι το νέο σλόγκαν που αρχίζουν να λένε, το ένα μετά το άλλο τα νοικοκυριά της χώρας. Μοιάζει λίγο με εκείνο το παλαιότερο κίνημα «δεν πληρώνω», μόνο που τώρα δεν έχει ιδεολογικό χρώμα. Έχει μόνο το χρώμα του… ανύπαρκτου χρήματος. Γιατί, πόσες πιθανότητες έχει άραγε να πληρωθεί ένας λογαριασμός της τάξης των 400 ευρώ από έναν μισθοσυντήρητο της τάξης των 700 ευρώ;  Και ας μην πάμε καλύτερα στις επιχειρήσεις, όπου οι αυξήσεις του ηλεκτρικού ισοδυναμούν με… μνημόνια που για να αποπληρωθούν (κάποια στιγμή) θα «υποθηκεύσουν» την λειτουργία της επιχείρησης για τα επόμενα πολλά χρόνια.

Σε όλη την Ευρώπη, οι κυβερνήσεις παίρνουν μέτρα. Αλλού ρίχνουν τον ΦΠΑ και τους φόρους του ηλεκτρικού ρεύματος (στη Γερμανία για παράδειγμα, μηδενίστηκε το τέλος για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), αλλά μπαίνουν πλαφόν στις τιμές και αλλού κάνουν μειώσεις σε άλλα προϊόντα και υπηρεσίες, προκειμένου να «πατσίσουν» την αύξηση του ενεργειακού κόστους και να βοηθήσουν τους πολίτες. Στην Ελλάδα μέχρι τώρα, έχουμε μόνο κάποιες κρατικές επιχορηγήσεις για να μετριάζεται η αύξηση. Είναι όμως πολύ μικρές – ειδικά καθώς ισχύουν για όλους – που τελικά δεν ανακουφίζουν. Και που βρίσκεται η ουσία; Μα, στο… ταμείο! Κακά τα ψέματα, άλλες δυνατότητες έχει η Γερμανία για να κάνει κοινωνική πολιτική και άλλες η Ελλάδα.  Δυστυχώς, τα απόνερα της οικονομικής κρίσης είναι ακόμα εδώ. Και «ψαλιδίζουν» σημαντικά τις δυνατότητες της κυβέρνησης. Όποιας κυβέρνησης και να είχε σήμερα η χώρα…

Γι’ αυτό και η «ελληνική εξίσωση» είναι πιο δύσκολη από τις άλλες. Καλούμαστε να επιβιώσουμε ως πολίτες εν μέσω μίας ισχυρής καταιγίδας που εξανεμίζει τα εισοδήματα, αλλά καλείται και η χώρα να επιβιώσει, χωρίς να προσφέρει αφορμές για νέες οικονομικές περιπέτειες. Άλλωστε, εάν δεν επιβιώσει η χώρα, δεν θα επιβιώσουν ούτε και οι πολίτες της…