ΑΠΟΨΗ: Η κυβέρνηση κρίνεται αυστηρά από την κοινωνία

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν κινδυνεύει από κάποια πρόταση δυσπιστίας. Δεν κινδυνεύει – στην παρούσα φάση – ούτε από κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης. Εκεί, στην αντιπολίτευση, έχουν ακόμα τα δικά τους σημαντικά και άλυτα προβλήματα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινδυνεύει μόνο από… τον εαυτό της. Δηλαδή, τον τρόπο που η ίδια χειρίζεται τους καιρούς και τις ανάγκες τους.

Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη κρίνεται από τον ελληνικό λαό. Και κρίνεται αυστηρά. Γιατί, όσο πιο ψηλά ανεβάζει κάποιος τον πήχη, τόσο πιο αυστηρή είναι η κρίση που πρέπει να περιμένει.

Διανύσαμε λοιπόν μία – πρώτη – τετραετία κατά την οποία οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη πέρασαν με επιτυχία τις πιο μεγάλες προκλήσεις που αντιμετώπισαν. Η αντιμετώπιση της πανδημίας δεν ήταν απλώς καλή, αλλά αποτέλεσε αφορμή και για μία πρωτοφανής στα χρονικά ψηφιακή μεταρρύθμιση του κράτους, τα οφέλη της οποίας όλοι καρπωνόμαστε πλέον. Και επίσης, απέδειξε πως η υγειονομική κρίση δεν κατάφερε να βάλει εμπόδια στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Ήρθε λοιπόν η δεύτερη τετραετία, με πολύ ισχυρό ποσοστό, αλλά και με πολύ ισχυρές προσδοκίες. Προσδοκίες που έχουν να κάνουν με την περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη της χώρας και την ενίσχυση των εισοδημάτων των πολιτών. Αλλά και με τις πολύ μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ακόμα ανάγκη ο τόπος. Η ψηφιοποίηση μεγάλου αριθμού υπηρεσιών ήταν ένα «μπαιπάς» του βαθύ κράτους που ακόμα υφίσταται όμως. Και αυτό το βαθύ κράτος πρέπει να ξεριζωθεί.

Να λοιπόν που ο Μητσοτάκης βρέθηκε αντιμέτωπος, προτού καλά – καλά ξεκινήσει η δεύτερη πρωθυπουργική θητεία του με ένα κομμάτι αυτού του κακού κράτους, που προκάλεσε ανείπωτη οδύνη και μετατράπηκε σε εθνικό πένθος. Για τα Τέμπη, μπορεί να μην ευθύνεται η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση, όμως, ευθύνεται για την πλήρη αποκάλυψη όλων των αιτίων της τραγωδίας που δεν μπορούν να επικεντρωθούν μόνο στα ανθρώπινα λάθη. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πει «δώστε μου τη δύναμη να αλλάξω την κακιά τη χώρα».  Και αυτό πρέπει να κάνει, χωρίς περιστροφές.

Επίσης, βρίσκεται αντιμέτωπος με την ακρίβεια που γονατίζει τα νοικοκυριά. Το «φωνάζουμε» πολύ καιρό: Χρειάζονται μέτρα – «τσεκούρια»! Οι αετονύχηδες και οι κερδοσκόποι δεν κάμπτονται με… πρόστιμα. Τα δομικά προβλήματα της ελληνικής αγοράς δεν αφορούν πέντε ή πενήντα προϊόντα.  Η κυβέρνηση όφειλε να έχει παρέμβει πολύ πιο δραστικά, υιοθετώντας μέτρα έκτακτης ανάγκης. Δεν το έκανε. Και το χρεώνεται.

Κάπως έτσι θα συνεχίσει να χρεώνεται τα κακά και να πιστώνεται τα καλά. Και στο τέλος, ο λαός θα την κρίνει…