ΑΠΟΨΗ: «Δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω…»

«Καλωσορίσατε στον πραγματικό κόσμο…» θα μπορούσε να είναι ένας τίτλος για όσα συνέβησαν χθες στη Βουλή, ενώ ένας άλλος θα μπορούσε να προέρχεται από το λαϊκό άσμα «δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω».

Τι έγινε στη Βουλή, λοιπόν;

Μίλησε ο Ζελένσκι, ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας, περιγράφοντας τα δεινά που βιώνει ο λαός της χώρας του δεχόμενος την εισβολή της Ρωσίας και όπως συνήθως κάνει στις ομιλίες του, έντυσε συναισθηματικά την ομιλία του αναφερόμενος στην ελληνική κοινότητα της Ουκρανίας. Στην προσπάθεια αυτή, χρησιμοποίησε και τις δηλώσεις δύο Ελληνοουκρανών μαχητών. Μόνο που ο ένας από τους δύο ανέφερε ότι είναι μαχητής του τάγματος Αζόφ, μίας αμφιλεγόμενης στρατιωτικής ομάδας με ναζιστικές αρχές και σύμβολα, η οποία όμως αποτελεί επίσημο κομμάτι των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας από το 2014 και την ρωσική επέμβαση στην Κριμαία, καθώς και την εξέγερση των φιλορώσων αυτονομιστών στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας. Το τάγμα Αζόφ, εξάλλου, είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους ο Πούτιν και το Κρεμλίνο μιλάνε για «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας.

Αυτή η παρέμβαση στη Βουλή, λοιπόν, σήκωσε σάλο. Και δικαίως μάλλον, εάν σκεφθούμε ότι ένας άνθρωπος που παραδέχεται ότι αποτελεί μέλος μίας ομάδας που χαρακτηρίζεται ως «ναζιστική», μιλάει στη δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή μίας χώρας που έχει υποφέρει πολλά από τον ναζισμό.

Μόνο που η Ουκρανία δεν είναι Ελλάδα. Οι ιστορικές καταβολές της χώρας είναι διαφορετικές. Και κανείς δεν είπε ότι σε αυτή την πολυετή διαμάχη της Ουκρανίας με τη Ρωσία, η Ουκρανία έχει όλο το δίκιο και η Ρωσία όλο το άδικο. Ούτε και πως στην Ουκρανία υπάρχουν μόνο «άγγελοι» και στη Ρωσία μόνο «διάβολοι».

Αυτό όμως δεν αλλάζει, ούτε την καταδίκη που πρέπει να υπάρχει για την στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας, ούτε την ανατριχίλα που όλοι αισθανόμαστε από τις ωμότητες των ρωσικών στρατευμάτων κατά των Ουκρανών.

Το βίντεο με τον μαχητή αναμφίβολα ήταν μία κακή στιγμή. Όμως, ας μην παριστάνει και κανείς τον έκπληκτο. Ούτε να δικαιολογείται πίσω από αυτή την κακή στιγμή για να συνεχίσει να παριστάνει τον «ουδέτερο παρατηρητή».