ΑΠΟΨΗ: Πόσο κρίμα

Αυτή η υπόθεση με τα γλυπτά του Παρθενώνα, γύρω από την οποία δείχνει να έχει αναπτυχθεί μία νέα κινητικότητα χάρη στις προσωπικές ενέργειες του Κυριάκου Μητσοτάκη, αρχίζει να έχει τη γνωστή… ελληνική πλάκα.

Την ίδια πλάκα που έχουμε δει πολλές φορές να γίνεται γύρω από πολλά, εξόχως σημαντικά ζητήματα, τα οποία όμως (δυστυχώς) εμπλέκονται στις μυλόπετρες της κομματικής αντιπαράθεσης.

Και εξηγούμαστε: Βλέπουμε να αναπτύσσεται μία, δήθεν «ελληνοπερήφανη», επιχειρηματολογία που, ούτε λίγο ούτε πολύ, το μόνο που δέχεται είναι να μας επιστρέψουν οι Βρετανοί τα μάρμαρα με μία επιστολή ταπεινής συγνώμης για την κλεψιά του Έλγιν και εμείς, ως μεγαλόθυμοι, θα τους συγχωρέσουμε και δεν θα ζητήσουμε το… μισό Λονδίνο ως αποζημίωση.

Μακάρι να γινόταν έτσι, αλλά ο πραγματικός κόσμος βρίσκεται κάπου αλλού. Και εμείς εδώ στην Ελλάδα, αντί να διαμορφώσουμε ένα κοινό – υπερκομματικό – μέτωπο που θα ενισχύσει την κινητικότητα και θα διευκολύνει την κατάσταση, προτιμούμε να σκιαμαχούμε στην δική μας κοσμάρα, μόνο και μόνο για την αντιπολίτευση.

Συγνώμη, αλλά το έχουμε δει το έργο πολλές φορές. Και η κατάληξη είναι πάντα η ίδια. Κακή για τη χώρα. Και για να εξηγούμαστε, δεν το έχουμε δει μόνο από τη μία πλευρά του πολιτικού φάσματος, αλλά από όλες. Εξαρτάται από την εκάστοτε κυβέρνηση και την εκάστοτε αντιπολίτευση.

Αν κοιτάξουμε λίγο πιο πίσω στον χρόνο θα βρούμε τις πολιτικές κόντρες για το θέμα της πανδημίας. Αντί να διαμορφωθεί και επ’ αυτού ένα μεγάλο υπερκομματικό μέτωπο για τη διαφύλαξη της υγείας ως μείζον αγαθό, βλέπαμε και ακούγαμε αντιπολιτευτικές κορώνες. Και αν πάμε ακόμα πιο πίσω, θα δούμε ότι το ίδιο συνέβαινε με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων (Βόρειας Μακεδονίας). Κατά τη γνώμη μας, η πλειοδοσία «υπερπατριωσμού» εκείνης της περιόδου εμπόδισε στη διαμόρφωση μίας ακόμα καλύτερης συμφωνίας. Και βέβαια, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τον – έως και καταστροφικό – «υπερπατριωτισμό» της οικονομικής κρίσης. Το «αντιμνημόνιο», τους «αγανακτισμένους», τα «go back Μέρκελ», την «κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο», το δημοψήφισμα του διχασμού, κλπ.

Πόσο κρίμα, είναι αλήθεια, ο πολιτικός κόσμος να μην μαθαίνει από τα λάθη του και σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα, να προτάσσει την κομματική ταμπέλα πάνω από την εθνική…