Ιωάννα Ηλιοπούλου – Γεωργουδάκη: Αναζήτηση του κοινού τόπου περί συμβίωσης ή «γάμου» ομόφυλων ζευγαριών  

Κυρίαρχο θέμα στο δημόσιο διάλογο αποτελεί το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για το «γάμο» των ομόφυλων ζευγαριών και των δικαιωμάτων που συνεπάγεται, ήτοι τεκνοθεσία και «παραγωγή παιδιών» μέσω παρένθετης μητέρας.

Η πρώτη απορία που διατυπώνεται είναι τόσα σημαντικά θέματα ταλανίζουν τους πολίτες, η τακτοποίηση αυτού του ζητήματος θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα και μάλιστα με ακατανόητη ένταση; Αλλά τι είναι ο γάμος; Ορίζεται ως η ψυχοσωματική ένωση δύο ανθρώπων. Η σωματική ένωση πρέπει να είναι συμπληρωματική ανατομικά ήτοι ένας άνδρας και μία γυναίκα. Αυτό ορίζει το φυσικό γάμο από γενέσεως του κόσμου με βάση τη βιολογική λειτουργία του ανθρώπινου γένους, η αναπαραγωγή του οποίου θεμελιώνεται στη ετερότητα των φύλων.

Η ομοφυλοφιλία, είτε είναι εκ γενετής είτε από επιλογή, αποτελεί εκτροπή από την φυσική λειτουργία, όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες βιολογικές λειτουργίες. Δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί περαιτέρω το θέμα αυτό ούτε το πώς θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί ανάλογα με το αίτιο. Στην περίπτωση εν τούτοις της επιλογής, ομιλούμε περί ανθρωπίνων παθών που είναι ασύμβατα με το φυσικό τρόπο ζωής του ανθρώπου και βλαπτική προς τα φυσικά δικαιώματα μελών της κοινωνίας όπως τα διεκδικούμενα προς υιοθεσία παιδιών των ιδρυμάτων που και αυτά έχουν το πανανθρώπινο δικαίωμα να ανατρέφονται από μητέρα και πατέρα.

Αναγνωρίζουμε ότι στη κοινωνία μας υπάρχουν ομόφυλα ζευγάρια με συναισθήματα και προσδοκίες να αναγνωρισθούν ως οικογένεια μέσω του «γάμου» με περαιτέρω επιδίωξη την απόκτηση τέκνων. Πέραν της ιερότητας του γάμου των ανθρώπων, η βιολογική αλληλοσυμπλήρωση ετερόφυλων ατόμων αποτελεί προϋπόθεση όχι μόνο αμοιβαίας βιολογικής ολοκλήρωσης αλλά και αναπαραγωγής του είδους και ανατροφής των παιδιών. Τα παιδιά που γεννιούνται από τους φυσικούς γάμους, μόλις έρθουν στο κόσμο, αναζητούν ενστικτωδώς, κατ’ αρχήν τη μάνα και στη συνέχεια τον πατέρα διασφαλίζοντας την επιβίωση τους.

Μα αυτά θα πεί κάποιος είναι κοινότοπα! Όντως, όπως κοινότοπος είναι και ο ετεροφυλικός γάμος γιατί είναι φυσικός και επομένως αληθινός μη επιδεχόμενος διαφορετικών ερμηνειών και αλλοιώσεων.

Οι «δικαιωματιστές» ισχυρίζονται ότι και αυτοί έχουν το δικαίωμα να κάνουν οικογένεια με την απόκτηση παιδιών, είτε υιοθετώντας από ιδρύματα είτε με παρένθετη μητέρα.

Στην πρώτη περίπτωση, αναλογίζονται, τόσο οι ενδιαφερόμενοι όσο και οι νομοθετούντες, τις επιπτώσεις για ένα παιδί που βρέθηκε εκτός της φυσικής του οικογένειας, προφανώς για αρνητικούς λόγους, να βρεθεί σε μία ομόφυλη οικογένεια στερούμενο αυτό που ο άνθρωπος από τα «γεννοφάσκια του» αναζητά, τη φιγούρα της μαμάς και του μπαμπά; Μα θα του προσφέρουν αγάπη αντιτείνουν! Αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό για να αναπτυχθεί ένα παιδί με στέρεες γονεϊκές βάσεις και να πορευθεί συναισθηματικά υγιώς στην κοινωνία.

Υπάρχει ο αντίλογος ότι και τα παιδιά που μεγάλωσαν σε ετερόφυλες οικογένειες και έχουν κακοποιηθεί και παρουσιάζουν παρεκτροπικές συμπεριφορές, που στις μέρες μας έχουν αυξηθεί επικίνδυνα σε όλο και μικρότερες ηλικίες. Η απάντηση είναι, οι ιθύνοντες αντί να αναζητήσουν τα αίτια αυτής της κατρακύλας με γενναιότητα και αλήθεια προκειμένου να επέμβουν διορθωτικά, αθέλητα ίσως, με το προωθούμενο νομοσχέδιο, θα δημιουργήσουν πρόσθετες αιτίες απορρύθμισης της κοινωνίας.

Αναφορικά με την απόκτηση παιδιών με παρένθετη μητέρα, και μόνη η σκέψη ευτελίζει μία προχωρημένη επιστημονική δυνατότητα που έδωσε την ευκαιρία σε φυσικά ζευγάρια, με πρόβλημα αναπαραγωγής, να αποκτήσουν παιδιά. Συγκινητικές περιπτώσεις η γιαγιά που κυοφόρησε το εγγόνι της ή η αδελφή το ανίψι της. Μα δεν αντιλαμβάνονται ότι υποβιβάζουν την ιερή περίοδο της κύησης για κάθε γυναίκα σε περίοδο εκκολαπτικής μηχανής; Tί επιπτώσεις θα έχει στο έμβρυο και μετέπειτα παιδί η βίαιη αποκοπή από τη γυναίκα που το κυοφόρησε και που ενστικτωδώς θα την αναζητήσει μόλις ανοίξει τα μάτια του;

Έχουν άραγε συμβουλευθεί ανεξάρτητους ειδικούς παιδοψυχολόγους και κοινωνιολόγους για τις επιπτώσεις αυτών των νομοθετημάτων στα παιδιά και στη κοινωνία εν γένει;

Ποια είναι η θέση της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής για τα τεκταινόμενα;

Η κοινωνία την απαιτεί και την αναμένει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον!!!

Ο αντίλογος ότι σε ομόφυλα ζευγάρια υπάρχουν παιδιά που θα πρέπει να είναι ισότιμα με εκείνα των φυσικών οικογενειών, ως προς την επιμέλεια, τα κληρονομικά δικαιώματα κτλ., είναι άκρως προσχηματικός, δεδομένου ότι τα όποια νομικά προβλήματα μπορούν να επιλυθούν με τροπολογίες στο ισχύον σύμφωνο συμβίωσης.

Ένας άλλος προβαλλόμενος λόγος είναι ότι αυτά ισχύουν στη προοδευμένη Δύση!! Υπάρχει κάποια κοινωνιολογική μελέτη για τη πορεία των παιδιών που αποκτήθηκαν με όποιο τρόπο από ομόφυλα ζευγάρια; Διότι ως κοινωνίες μόνο την εικόνα ενός ηθικά και συναισθηματικά υγειούς συνόλου δεν δείχνουν. Για του λόγου το αληθές, δεν είναι λίγοι οι πατριώτες μας που ενώ διαπρέπουν στο εξωτερικό, αποφασίζουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, θυσιάζοντας τις καριέρες τους, με την ελπίδα και κύριο μέλημά τους να μεγαλώσουν το παιδιά τους σε πιο υγιές περιβάλλον.

Γιατί λοιπόν «μαϊμουδίζοντες» να αντιγράφουμε κακέκτυπες συμπεριφορές της Δύσης, που και αυτοί, σε πολλές περιπτώσεις προκειμένου να ελέγξουν το δικό τους κοινωνικό κατήφορο, εισάγουν στην εκπαίδευση τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, απεμπολούμε τις αρχές και τις αξίες της ελληνικής οικογένειας που είναι ταυτοτικές της φυλής μας και βασίζονται στον επί αιώνες επιβιώσαντα Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό;

Στο Βερολίνο τη δεκαετία του 20 υπήρχαν πάνω από 100 γκεϊ μπαρ,κυκλοφορούσαν δεκάδες πορνογραφικά περιοδικά και η περίοδος χαρακτηριζόταν από ελαστικότητα των ηθών και ηδονοθηρία. Ο τότε διάσημος σεξολόγος Dr. Χίρσφελτ έκανε απανωτά χειρουργεία αλλαγής φύλου λόγω <<δυσφορίας φύλου>>.Δέκα χρόνια αργότερα έστελναν τους ομοφιλόφυλους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μαζί με τους άλλους <<εχθρούς>> του έθνους και πάνω από 20000 φέρεται να πέθαναν εκεί.

Οι ιστορικοί εντοπίζουν ότι εκτός της οικονομικής κρίσης ήταν και η προκλητική χαλάρωση των ηθών, κυρίως από την ελίτ, που ώθησε τον μέσο Γερμανό στην ανάδειξη των ναζιστών στην εξουσία. Μήν αγνοήσουμε τα ηχηρά σήματα που μας έρχονται ήδη σήμερα από την <προοδευμένη> Δύση. Οι καιροί ου μενετοί.

Η ενδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας, ως του αρχέγονου κυττάρου της κοινωνίας, μόνο καλές υπηρεσίες θα προσφέρει στην πατρίδα και το έθνος και θα μπορούσαμε να αποτελέσουμε πρότυπα για άλλες κοινωνίες που βολοδέρνουν ανάμεσα σε ψευδοπροοδευτισμούς και ανείπωτες δυστυχίες.

Αρκεί το εκπαιδευτικό σύστημα να βοηθήσει ώστε να μη πηγαίνουν οι άνθρωποι αντίθετα με τη Φύση και ιδιαίτερα η πολιτεία  να νομοθετεί σε αρμονία με τη Φύση.

Αποκαλυπτικός ο Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια (Α-3): {Τα καλά και τα δίκαια για τα οποία ασχολείται η πολιτική, ο καθένας τα ερμηνεύει με το δικό του τρόπο εξαπάτησης, ώστε φαινομενικά να είναι νομότυπα ουσιαστικά όμως να είναι αντίθετα με τη Φύση].

(*)   Γράφει η Ιωάννα Ηλιοπούλου- Γεωργουδάκη, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου, Βιολόγος-Περιβαλλοντολόγος