ΑΠΟΨΗ: Υπομονή, ψυχραιμία και εγκράτεια

Πριν μέρες, γράφαμε σε αυτή τη στήλη – αλλά και γενικότερα τις στήλες της «Γ» – πως, όχι μόνο δεν μπορεί να σταματηθεί η «Όμικρον», αλλά μάλλον είναι θέμα χρόνου να αποδειχθεί πως  είναι εδώ και μάλιστα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όσο έχει εντοπιστεί από την τοπική επιστημονική κοινότητα.

Και αυτό, έχει αρχίσει να φαίνεται…

Προφανώς, δεν είμαστε μάντεις, ούτε και ξέρουμε κάτι παραπάνω από όσα όλοι γνωρίζουμε. Όμως, ήταν ένας λογικός συνειρμός: Αν η «Όμικρον» είναι τόσο μεταδοτική όσο λένε οι επιστήμονες και τα συμπτώματά της είναι τόσο κοινά με ένα απλό κρύωμα ή συνάχι, τότε μπορεί και να υπάρχουν πολλοί τριγύρω μας που ίσως νοσούν από τον ιό αλλά δεν το έχουν καταλάβει.

Αυτός ο συνειρμός όμως, έχει και συνέχεια: Εφόσον τα παραπάνω ισχύουν, το επόμενο διάστημα οι αρχές θα εντοπίζουν ένα ακόμα πιο μικρό ποσοστό των πραγματικά νοσοούντων σε σχέση με σήμερα και σταδιακά, θα αρχίσει να αλλάζει ο τρόπος αντιμετώπισης των κρουσμάτων, καθώς σε κοινωνίες όπου θα νοσούν πάρα πολλοί, είναι πολύ δύσκολο να τεθούν κανόνες καραντίνας, σαν και αυτοί που ίσχυαν μέχρι τώρα.

Δεδομένου μάλιστα ότι οι τριπλά εμβολιασμένοι έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες σοβαρής νόσησης, το κύριο βάρος θα πέσει στους παντελώς ανεμβολίαστους και έπειτα, σε εκείνους που δεν έχουν κάνει τη τρίτη δόση.

Με λίγα λόγια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η «Όμικρον» θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον κορωνοϊό μέχρι σήμερα, ακόμα και κάποιους από τους κανόνες που επί δύο χρόνια ακολουθούμε.

Το αρνητικό στο συγκεκριμένο σενάριο είναι πως η «Όμικρον» δεν θα ανακοπεί με μέτρα σαν και αυτά που ανακοινώθηκαν χθες. Το θετικό είναι πως ίσως να είμαστε πλέον πραγματικά στην αρχή του τέλους της πανδημίας, όπως πολλοί εικάζουν. Αυτό όμως είναι πολύ νωρίς να ειπωθεί με ασφάλεια. Προς το παρόν, θα πρέπει να περάσουμε αρκετές μέρες με υπομονή, ψυχραιμία και… εγκράτεια.