ΑΠΟΨΗ: Όχι άλλη… «όπισθεν»

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς κάθε χρόνο σηματοδοτεί την είσοδο στη χειμερινή σεζόν. Δεν είναι η… επιστροφή στην κανονικότητα μόνο για τους μαθητές και τις οικογένειές τους. Το ίδιο ισχύει και για πολλούς άλλους. Φροντιστήρια και σχολές πάσης φύσεως, εμπορικά καταστήματα, κ.λπ. Τα παιδιά μαζί με τα βιβλία παραλαμβάνουν τις πρώτες λίστες. Και σειρά παίρνουν τα βιβλιοπωλεία. Έπειτα είναι και τα ρούχα και τα παπούτσια που είναι αναγκαία για τη νέα σχολική χρονιά, όπως και πολλά άλλα είδη που αν τα βάλει κάτω κάποιος, αντιλαμβάνεται πόσο ευρύς είναι ο εμπορικός κύκλος που περιστρέφεται γύρω από τα παιδιά και τις ανάγκες τους.

Και αυτό είναι κάτι που αποδείχτηκε ήδη από χθες στην Πάτρα, η οποία λίγο μετά το τέλος των αγιασμών στα σχολεία πλημμύρισε από κόσμο. Άλλοι επισκέφθηκαν τα εμπορικά καταστήματα για τις πρώτες αγορές και άλλοι, απλά για βόλτα και καφέ. Βλέπετε, ακόμα και η εστίαση επωφελείται από τον «μαθητικό κύκλο» (όπως βέβαια και από τον «φοιτητικό»).

Ευχή και ελπίδα όλων είναι αυτή η «κανονικότητα» να… αντέξει φέτος. Έστω και με τους περιορισμούς που υφίστανται λόγω της πανδημίας. Δηλαδή, να μείνουμε μόνο στα περιοριστικά μέτρα και να μην οδηγηθούμε σε νέο lockdown. Γράφουμε για άλλη μία φορά ότι θα ήταν καταστροφικό να κλείσουν τα σχολεία για τρίτη χρονιά, να μην λειτουργήσουν οι πανεπιστημιακές σχολές ή πολύ περισσότερο, να αναγκαστεί να κλείσει όλη η αγορά και η εστίαση.

Όμως, οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες. Θα δείξουν εάν η αύξηση στα κρούσματα που πολλοί αναμένουν λόγω της αύξησης της κινητικότητας θα κινηθεί σε λελογισμένα όρια ή θα… ξεφύγει, με αποτέλεσμα να αποτελούν μονόδρομο τα lockdown. Η εξέλιξη, σε μεγάλο βαθμό, θα καθοριστεί από τη συμπεριφορά και τη στάση όλων μας. Από το εάν θα αυξηθεί το ποσοστό εμβολιασμών και εάν θα είμαστε αρκούντως προσεκτικοί.

Η γενική αίσθηση είναι πως στην Ελλάδα ισορροπούμε πλέον, αλλά η ισορροπία είναι πολύ εύθραυστη. Πρώτον γιατί το ποσοστό των ανεμβολίαστων παραμένει σημαντικό και δεύτερον γιατί είμαστε… επιρρεπείς στη χαλάρωση και πολλές φορές ξεχνάμε ότι ο ιός παραμένει επικίνδυνος.

Ας ελπίσουμε ότι έχουμε πλέον την ωριμότητα, ως κοινωνία, να συμβιώσουμε με την πραγματικότητα και να μην χρειαστεί να κάνουμε και πάλι… «όπισθεν» στις ζωές μας.