Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός, Γιώργος Φρατζεσκάκης μίλησε στη «Γ» με αφορμή την δημοφιλή παράσταση που θα ανέβει στο «Πάνθεον» στις 8 και 9 Νοεμβρίου

Μία ακόμη μυστηριώδης ιστορία της αξεπέραστης μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος, Αγκάθα Κρίστι ξετυλίγεται στη θεατρική σκηνή με τη «ματιά» του Γιώργου Φρατζεσκάκη, ο οποίος συνετέλεσε καθοριστικά, ώστε να καταστεί «παράδοση» η παρουσίαση αστυνομικών έργων στο θέατρο Eliart.

Για δεύτερη συνεχή χρονιά, και πριν η πανδημία διακόψει τις παραστάσεις, το θέατρο παρουσιάζει το εξαιρετικά δημοφιλές έργο «Απρόσκλητος Επισκέπτης», το οποίο μεταφέρεται στο σανίδι για πρώτη φορά, κάνοντας μάλιστα, την πρώτη του «στάση» εκτός Αθηνών, στην Πάτρα.

Ο σκηνοθέτης, αλλά και ηθοποιός, Γιώργος Φρατζεκάκης μίλησε στη «Γ» για την παράσταση, για τον κορωνοϊό, για το κοινό και το κενό που δημιούργησε στον πολιτισμό η πανδημία, αλλά και για τα εγκλήματα που συγκλονίζουν τη χώρα μας, στέλνοντας παράλληλα, ένα μήνυμα αισιοδοξίας, να ξαναχτίσουμε την επικοινωνία που χάσαμε.

ΕΡ.: Έρχεστε στην Πάτρα με ένα από τα πιο δημοφιλή έργα της Αγκάθα Κρίστι, τον «Απρόσκλητο Επισκέπτη» που όμως δεν έχουμε δει στο σανίδι…

ΑΠ.: Το θέατρο Eliart έχει δημιουργήσει μία παράδοση στα αστυνομικά έργα. Μετά την επιτυχία των «10 Μικρών Νέγρων», πέρυσι αποφασίσαμε να ανεβάσουμε το επίσης δημοφιλές έργο της Αγκάθα Κρίστι «Ο Απρόσκλητος Επισκέπτης», ξεκινώντας με πολλή μεγάλη αποδοχή από το κοινό. Δυστυχώς, όμως η παράσταση ανέβηκε μόνο για 15 ημέρες και μετά έκλεισαν τα θέατρα. Πρόκειται για ένα ακόμη σπουδαίο έργο της ασυναγώνιστης στο είδος της, Αγγλίδας συγγραφέως, το οποίο όμως, δεν έχει ανέβει στο θέατρο. Το επιχειρήσαμε εμείς και εκ του αποτελέσματος, αλλά και της αποδοχής του κόσμου, πιστεύω ότι ήταν μια εξαιρετική επιλογή.  Είναι ένα δυνατό έργο, αφού για ακόμη μία φορά η Αγκάθα Κρίστι στήνει ένα απίστευτο παιχνίδι με τον θεατή. Του κλείνει συνέχεια το μάτι, τον παραπλανεί, τον ξεγελάει…

Το κάθε στοιχείο που δίνει είναι τόσο μελετημένο… Ένα έργο που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό έχει σασπένς και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ διαθέτει χαρακτήρες με βάθος,  πολύ ωραία δομή και δεν περιορίζεται σε φόνους. Ο θεατής δεν μπορεί να ξεχαστεί, μαζεύει στοιχεία και οδηγείται μόνο του σε συμπεράσματα και στο τέλος είτε δικαιώνεται αν έχει υποψιαστεί τον δολοφόνο, είτε ξαφνιάζεται.

ΕΡ.: Πώς αισθάνεστε που έρχεστε στην Πάτρα;

ΑΠ.: Έχω έρθει στην Πάτρα πολλές φορές με παραστάσεις και κάθε φορά αισθάνομαι την απίστευτη αγάπη του κοινού για το θέατρο και τον πολιτισμό. Το κοινό της Πάτρας είναι απαιτητικό και καλά κάνει, γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο θεατρόφιλα κοινά της Ελλάδος. Είναι μία πόλη που ξέρει από πολιτισμό, τον οποίο και στηρίζει γεμίζοντας κάθε φορά το θέατρο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη μας έξοδος εκτός Αθηνών είναι η Πάτρα.

ΕΡ.: Τα αστυνομικά έργα έχουν γίνει αρκετά δημοφιλή τα τελευταία χρόνια. Μήπως το κοινό έχει επηρεαστεί και από τα εγκλήματα που συγκλονίζουν κατά καιρούς τη χώρα μας;

ΑΠ.: Το σκεφτόμουν πάντα. Βέβαια το έγκλημα σε όλες του τις μορφές υπήρχε πάντα, όπως και οι προμελετημένοι φόνοι. Βέβαια είναι γεγονός πως το τελευταίο διάστημα έχουμε ξεφύγει. Καταρχάς με τις γυναικοκτονίες. Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας. Πρέπει σαν ενεργοί πολίτες να μιλάμε, να παροτρύνουμε τις γυναίκες να σπάσουν τη σιωπή τους, να τους δίνουμε βήμα στις να διεκδικήσουν την ίδια τους τη ζωή και να τις στηρίζουμε.

ΕΡ.: Στην παράσταση είστε ο σκηνοθέτης, έχετε όμως και έναν από τους βασικούς ρόλους. Πώς τα συνδυάσατε;

ΑΠ.: Στην παράσταση υποδύομαι τον Επιθεωρητή, τον άνθρωπο δηλαδή, που έρχεται να διαλευκάνει το μυστήριο. Τώρα αν θα το πετύχει ή όχι θα το δει το κοινό… Όσον αφορά στη σκηνοθεσία, πραγματικά δεν είμαι από τους ηθοποιούς που είχαν εκπαιδευτεί να σκηνοθετούν και να παίζουν μαζί. Το έχω κάνει σπάνια στην καριέρα μου, καθώς επέλεγα ή το ένα ή το άλλο. Γι’ αυτό και δυσκολεύτηκα, αφού άφησα τον  εαυτό μου λίγο πιο πίσω σε σχέση με τους άλλους ηθοποιούς, αφού σκεφτόμουν σκηνοθετικά την παράσταση, τους ρόλους, τη δομή, το στήσιμο. Έτσι χρειάστηκε λίγο περισσότερο χρόνος. Όμως από τη στιγμή που ενσωματώθηκα και υπήρξε αλληλεπίδραση και υποστήριξη και επειδή έχουμε ένα πολύ ωραίο κλίμα και συνεργασία το αποτέλεσμα πιστεύω ότι είναι πολύ καλό, αφού ισορρόπησα και σκηνοθετικά και υποκριτικά.

ΕΡ.: Ο κορωνοϊός ως «Απρόσκλητος επισκέπτης» πόσο σας επηρέασε;

ΑΠ.: Πραγματικά, ο κορωνοϊός είναι ένας «Απρόσκλητος Επισκέπτης». Ήρθε από το πουθενά και μας αναστάτωσε όπως συμβαίνει και στο αστυνομικό έργο, όπου όλα είναι μια χαρά και ξαφνικά τα πάντα ανατρέπονται. Ευτυχώς, προσωπικά δεν είχα άλλους απρόσκλητους επισκέπτες στη ζωή μου. Απεναντίας είχα αρκετές ευκαιρίες, τις οποίες είχα το ένστικτο να απλώσω το χέρι και να τις αρπάξω πάντα προς το καλύτερο. Όσον αφορά στον κορωνοϊό, πιστεύω ότι το θέατρο αδικήθηκε. Για παράδειγμα τα μέτρα που έχουν ληφθεί φέτος θα μπορούσαν να ήταν σε ισχύ από πέρυσι, όμως τα θέατρα έμειναν κλειστά, επειδή κάποιοι δεν μπορούσαν να οργανώσουν τη λειτουργία τους. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά η φίμωση που μας επέβαλαν αποδεικνύει ότι οι επιδημιολόγοι δεν έχουν ιδέα από πολιτισμό και δεν παρακολουθούν θέατρο. Έφθασαν στο σημείο να μπερδεύουν το θέατρο με τα μπουζούκια.

ΕΡ.: Πώς επέστρεψε ο κόσμος στις θεατρικές αίθουσες;

ΑΠ.: Με μεγάλη προσοχή και μεγάλη δίψα. Για κάποιους ανθρώπους που αγαπάνε το θέατρο, ήταν σαν τους στέρησαν την τροφή ή το νερό. Κι αυτό αποδεικνύεται από την πληρότητα που έχουν οι θεατρικές αίθουσες, στις οποίες τηρούνται όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και οι θεατές είναι ασφαλείς. Παρακολουθούν την παράσταση με μάσκες, έχουν κάνει τεστ, προσέχουν, κρατούν αποστάσεις. Προστατεύουν από μόνοι τους τα θέατρα, για να μην ξανακλείσουμε. Αυτό θα έπρεπε να είχε εφαρμοστεί και πέρυσι. Το θέατρο δεν είναι κλαμπ για να χορεύεις, όταν παρακολουθείς μία παράσταση δεν μιλάς, δεν έχει συνωστισμό, είναι ένας χώρος που ελεγχόμενος.

ΕΡ.: Τι άλλο ετοιμάζετε;

ΑΠ.: Ετοιμάζουμε στο θέατρο Eliart για τις Τετάρτες του Δεκεμβρίου, μία μουσική παράσταση με θεατρικά στοιχεία, αφιέρωμα στις παλιές μπουάτ της Πλάκας του 1960.  Είναι η εποχή του νέου κύματος που σηματοδότησε και την ποιότητα στο ελληνικό τραγούδι, η εποχή που ξεκίνησε η μελοποίηση ποιημάτων από αγαπημένους μας συνθέτες. Θέλουμε το κοινό να μεταφερθεί νοερά σε αυτή την περίοδο, τότε που με ένα πιάνο και μία κιθάρα είχαμε ωραίες μελωδίες και ακούγαμε ωραίες φωνές.

ΕΡ.: Ποιο είναι το μήνυμά σας;

ΑΠ.: Πρέπει να ξαναβρούμε ο ένας τον άλλο. Όλο το προηγούμενο διάστημα απομονωθήκαμε και απομακρυνθήκαμε. Ο καθένας με τα προβλήματά του, έβλεπες τον φόβο να κυριαρχεί στα μάτια και την ψυχή. Πρέπει όλοι να ανοίξουμε ξανά την αγκαλιά μας και με χαμόγελο να αποκαταστήσουμε την μεταξύ μας επικοινωνία και να ξαναβρούμε τις μικρές χαρές της ζωής. Ο κόσμος έχει ανάγκη να βγει, να μιλήσει, να επικοινωνήσει και το θέατρο αποτελεί μία καλή αφορμή, πάντα όμως, με προσοχή.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Ο «Απρόσκλητος επισκέπτης» γράφτηκε το 1957 για το θέατρο και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την επόμενη χρονιά. Ένα καθαρόαιμο αστυνομικό με δυνατούς χαρακτήρες και ανατροπές μέχρι το τελευταίο λεπτό.

Στην παράσταση εκτός από τον κ. Φρατζεσκάκη παίζουν οι, Οδυσσέας Σταμούλης, Μυριέλλα Κουρεντή, Αννέτα Παπαθανασίου, Σαράντος Γεωγλερής, Ελένη Βουτυρά, Κώστας Ζέκος και Στάθης Λαγκάδας.

Η παράσταση θα ανέβει στο θέατρο «Πάνθεον», τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου και την Τρίτη 9 του μηνός, στις 18.15 & 21.15.

Εισιτήρια: γενική είσοδος 17 ευρώ, προπώληση 12 ευρώ, μειωμένα (άνεργοι, φοιτητές, πολύτεκνοι, Αμεα, άνω των 65 ετών) 14 ευρώ. Προπώληση θέατρο «Πάνθεον» και VIVA.GR

Οι θεατές κατά την είσοδό τους στο χώρο θα πρέπει  να έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης ή αρνητικό rapid test 48 ωρών.