Αυστραλία vs Τζόκοβιτς

Η περίπτωση του διάσημου σέρβου τενίστα Νόβακ Τζόκοβιτς, ανεξάρτητα από την κατάληξή της, είναι και ένα… case study (όπως θα έλεγαν και όσοι αρέσκονται να μιλάνε με ξενικούς όρους).

Από τη μία πλευρά έχουμε έναν πολύ διάσημο αθλητή, (από τους πιο διάσημους στον πλανήτη) που ταξίδεψε μέχρι την Αυστραλία για να αγωνισθεί σε ένα μεγάλο τουρνουά κατ’ εξαίρεση, αφού το τουρνουά θα ήταν αυστηρώς για εμβολιασμένους αθλητές και ο Τζόκοβιτς παραμένει ανεμβολίαστος.

Η απόφαση των διοργανωτών να χορηγήσουν εξαίρεση στον διάσημο αθλητή, προκάλεσε την κοινή γνώμη στην Αυστραλία και την παρέμβαση της κυβέρνησης, που τελικά «εγκλώβισε» τον αθλητή, αρχικά στο αεροδρόμιο και μετά, σε ένα «ξενοδοχείο καραντίνας». Αυτή η αντιμετώπιση, προκάλεσε από την άλλη πλευρά, μία μεγάλη κοινωνική και πολιτική αντίδραση στη Σερβία, δημιουργώντας ένα διπλωματικό «θερμό επεισόδιο» μεταξύ των δύο χωρών.

Και κάπου στη μέση, όλοι εμείς οι υπόλοιποι, να αναρωτιόμαστε με ποια πλευρά μπορεί να είναι το δίκιο ενώ όπως ήταν λογικό, σε αυτή την ιστορία μπλέχτηκαν και οι πολλοί θαυμαστές του μεγάλου τενίστα, αλλά και οι πολλοί haters που όπως κάθε διασημότητα, έτσι και ο Τζόκοβιτς έχει.

Προφανώς, δεν ανήκουμε στους haters, αλλά στους μεγάλους θαυμαστές του Σέρβου, που συν τοις άλλοις, διατηρεί και πολλές στενές σχέσεις και φιλίες στη χώρα μας. Αλλά δεν μπορούμε και να αδικήσουμε ένα κράτος που λέει «οι κανόνες είναι κανόνες και ισχύουν για όλους». Ας το σκεφθούμε: Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του Τζόκοβιτς, θα μπορούσε να φτάσει μέχρι την Αυστραλία, ένα κράτος που από την αρχή της πανδημίας έχει επιβάλλει από τα πιο σκληρά περιοριστικά μέτρα; Μάλλον, όχι. Και όμως, η Αυστραλία δεν θεωρείται ένα κράτος ανελευθερίας και με έλλειμμα δημοκρατίας. Κάθε άλλο. Όμως οι «κανόνες είναι κανόνες». Και αυτό μπορεί να δημιουργεί προβλήματα, όπως αυτό με τον Τζόκοβιτς, αλλά δίνει και την αίσθηση ενός στιβαρού κράτους που δεν έχει «παράθυρα και παραθυράκια», ούτε κάνει διακρίσεις μεταξύ «επώνυμων» και «ανώνυμων».

Η Αυστραλία έχει πληρώσει βαρύτατο οικονομικό αντίτιμο για τα lock down και τις απαγορεύσεις πτήσεων. Σε πολλές περιοχές οι πολίτες της έμειναν κλεισμένοι στα σπίτια τους επί οκτώ μήνες, μέχρι το ποσοστό των (διπλο)εμβολιασμένων να φτάσει στο 70%. Κανένας δεν μπορεί λοιπόν να πει στους κατοίκους αυτής της χώρας ότι υπάρχουν… εξαιρέσεις.