ΑΠΟΨΗ: Οι «προστάτες» των λαών

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί τις τελευταίες μέρες για την Ουκρανία και την εισβολή της Ρωσίας. Τα περισσότερα, σαφώς υπέρ του δικαιώματος της Ουκρανίας να καθορίσει το μέλλον της και να μην θεωρείται «προτεκτοράτο» της Ρωσίας ή οποιασδήποτε άλλης δύναμης και κατά της Ρωσίας και της επιλογής του Πούτιν να προχωρήσει σε πόλεμο.

Δεν χρειάζεται να το συζητάμε… Κάθε λογικός άνθρωπος είναι εχθρός του πολέμου και εχθρός της αλλαγής των συνόρων με τη δύναμη της ισχύος των όπλων, παρά τη θέληση των λαών. Γι’ αυτό και κάθε λογικός άνθρωπος τάσσεται κατά της απόφασης της ρωσικής ηγεσίας και καταδικάζει την εισβολή στην Ουκρανία.

Η δύση όμως δεν έχει ευθύνη για όσα συμβαίνουν;

Η δύση δεν προσπάθησε να προσεγγίσει την Ουκρανία και δεν της υποσχέθηκε ασφάλεια και ευημερία εάν δεχόταν να γίνει «προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ» στην ανατολική Ευρώπη; Και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Να μείνει μόνη απέναντι στην πολεμική μηχανή μίας υπερδύναμης.

Ας γυρίσουμε όμως και 20 χρόνια πίσω. Η δύση που σήμερα καταδικάζει την ρωσική επίθεση δεν ήταν αυτή που έκανε επίθεση στην τότε Γιουγκοσλαβία; Μπορεί να μην είχαμε τότε τον «ολοκληρωτικό πόλεμο» που κάνει σήμερα ο Πούτιν, αλλά ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει τους βομβαρδισμούς στο Βελιγράδι και άλλες πόλεις της Σερβίας;

Γι’ αυτό και αν δεν θέλουμε να είμαστε υποκριτές, πρέπει σήμερα να σηκώνουμε την γαλαζοκίτρινη σημαία της Ουκρανίας, όπως σηκώναμε τότε την ασπρο-μπλε-κόκκινη σημαία της Σερβίας. Και τότε άνθρωποι υπέφεραν και τώρα άνθρωποι υποφέρουν…

Η τραγωδία του πολέμου είναι πάντοτε ίδια, από όποια πλευρά και αν προέρχεται.

Αν θέλουμε να κοιτάξουμε πολύ καθαρά τον κόσμο λοιπόν, ας πούμε το εξής απλό: Κανένας λαός δεν έχει ανάγκη από «προστάτες». Ο κόσμος μας έχει ανάγκη από ειρήνη και συνεργασία. Και σε αυτό μάλλον συμφωνούν όλοι οι απλοί άνθρωποι αυτού του πλανήτη, είτε λέγονται «Τζον» και είναι από το Τέξας, είτε «Γιούρι» και είναι από το Ιρκούτσκ…