Πάτρα: Ανδρέας Κατριμπούζας, ο αιώνιος έφηβος

Ο μαθηματικός Θανάσης Μπιλίρης καταγράφει την συνομιλία του με τον γνωστό έμπορο της Γεροκωστοπούλου..

Περπατούσα στον πεζόδρομο της Γεροκωστοπούλου, στο κάτω μέρος της πλατείας Γεωργίου. Ήταν πρωινό και ο ήλιος έλαμπε στον ουρανό. Το αεράκι του Πατραϊκού καθάριζε την ατμόσφαιρα της πλατείας Γεωργίου.
Ακούω τότε το τραγούδι «Θρήνος μεγάλος γίνεται μέσα στο Μεσολόγγι…».
Πλησιάζω το άτομο που τραγουδούσε. Μελωδική φωνή, καθαρός ήχος. Κέφι πρωινό. Παρατηρώ ότι ήταν ο έμπορος, ο φίλος, ο δημοκράτης, ο καλοσυνάτος Ανδρέας Κατριμπούζας. Μολονότι διανύει την ογδόη δεκαετία της ζωής του, το νεανικό πάθος για το τραγούδι παραμένει αναλλοίωτο. «Αιώνιος έφηβος».
Τον χαιρέτισα και του ζήτησα να μου τραγουδήσει το τραγούδι: «Τα παιδιά της Σαμαρίνας…».
Μου το είπε με μεγάλη ευχαρίστηση. Ήξερε πολλά Δημοτικά τραγούδια.
Μου λέει: «Έχω βγάλει και δικά μου τραγούδια, που τα τραγουδώ σε φιλικές παρέες και κοινωνικές εκδηλώσεις».
Απέναντι από το μαγαζί του είναι κτίριο, που λίγο πριν από την επανάσταση του ’21, ο Κολοκοτρώνης έκανε σύσκεψη με τους καπεταναίους. Σε είκοσι μέτρα βρίσκεται η Ρήγα Φεραίου.
Χαμογελαστός, με νεανική συμπεριφορά, χαιρετά γνωστούς και φίλους που περνάνε μπροστά στο μαγαζί του, στον πεζόδρομο της Γεροκωστοπούλου. Φιλόξενος και εξυπηρετικός με όλους.
Αφού τον ευχαρίστησα για το τραγούδι τον ρώτησα: «Από πότε λειτουργεί η επιχείρηση;»
Άλλαξε το χαρούμενο ύφος. Έγινε σοβαρός. Λες και του γύρισα το χρόνο πολλές δεκαετίες πίσω.
Μου λέει: «Η επιχείρηση λειτουργεί από το 1970, πριν γίνει πεζόδρομος, είχε άσφαλτο εδώ μπροστά και περνούσαν τα λεωφορεία και η Ρήγα Φεραίου ήταν δρόμος που περνούσαν τα οχήματα».
Συνεχίζει: «…Η επιχείρηση πουλάει ρόμπες, νυχτικά, φανέλες, μάλλινα σώβρακα, κάλτσες». Τα διαφημίζει στην επιγραφή του.
«Κάποτε ήταν φτιαγμένα από πατρινές βιοτεχνίες. Τώρα έχουν απομείνει μόνο δύο». Για του λόγου το αληθές, μου κατεβάζει από τα ράφια μερικά κουτιά και μου τα αραδιάζει πάνω στον φθαρμένο πάγκο.
«Εδώ ήταν πεζόδρομος, όλα έχουν εκσυγχρονιστεί καφέ, μπαράκια, μπουτίκ. Βλέπεις παραμένει όμως το παλιομοδίτικο κατάστημα. Πολλοί το ζητάνε».
«Τα κλειδιά τα παρέδωσα στην κόρη μου, η οποία συνεχίζει ακάθεκτη την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης. Αυτή η δουλειά είναι παρηγοριά μου».
«Ποια εικόνα της πόλης νοσταλγείς περισσότερο;», ρωτάω
«Στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, ο δρόμος ήταν γεμάτος με μαγαζιά και εργαστήρια κάθε λογής. Το μεσημέρι οι καταστηματάρχες παίζαμε μπάλα, αφού προηγουμένως κατεβάζαμε τα ρολά».
Παρατηρώ ότι αγαπάει τη δουλειά του. Όποιος πελάτης μπαίνει στο μαγαζί του, φεύγει με ψώνια και ευχαριστημένος.
«Θέλω να συνεχίσω την επαφή με τον κόσμο μου, πελάτες, φίλους, γνωστούς», λέει ο φίλος Ανδρέας Κατριμπούζας.
Ο πειρασμός ήρθε να τον ρωτήσω, αν στο κατάστημά του έχουν περάσει διάσημοι πελάτες, αφού είναι στο κέντρο της Πάτρας.
Μου λέει: «Έχουν περάσει και έχουν ψωνίσει εκατοντάδες για να μην πω χιλιάδες επώνυμοι …πολιτικοί, δήμαρχοι, καλλιτέχνες και πολλοί άλλοι».
«Θα ήθελα εδώ να ευχαριστήσω όλους τους πελάτες μου, ανεξαρτήτως του φύλου και ηλικίας, που πέρασαν από το μαγαζί μου και συνεχίζουν να περνούν».
Το έλεγε το «ευχαριστώ», από καρδιάς. Χαρούμενος και καλοσυνάτος.
Δεν με άφηνε ο πειρασμός και τον ρώτησα και πάλι:
«Θυμάσαι κάποιο διάσημο πελάτη σου;»
Κατάλαβα ότι θεωρούσε όλους τους πελάτες του διάσημους, αλλά μετά από την επιμονή μου, μου είπε:
«Θα σου πω λίγους της Κεντρικής Πολιτικής ζωής».
Μου λέει:
«Γεράσιμος Αρσένης, Κώστας Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου, Γιώργος Γεννηματάς, Δημήτρης Τζοβόλας, Κώστας Σκανδαλίδης, Βασίλης Μπεκίρης, Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος, Θεόδωρος Άννινος, Ανδρέας Καράβολας και πολλοί άλλοι».
Ρώτησα τον Ανδρέα Κατριμπούζα:
Βρίσκεσαι στην παρυφή της πλατείας Γεωργίου και βλέπεις την πλατεία για πολλές δεκάδες χρόνια. Είδες Καρναβαλικές Παρελάσεις, Συναυλίες, Πολιτικές Συγκεντρώσεις, διάφορες Εκδηλώσεις, πότε γέμισε η πλατεία Γεωργίου από κόσμο;
Μου είπε με τη νεανική μνήμη του. «Από την μεταπολίτευση το 1974 και μετά, μέχρι και σήμερα το έτος 2022, μία φορά γέμισε η πλατεία Γεωργίου από κόσμο. Μάλιστα η Γεροκωστοπούλου ήταν γεμάτη από τις σκάλες (άνω μέρος) έως τα κάγκελα του λιμανιού, Όθωνος Αμαλίας. Ήταν το Σεπτέμβρη 1981 σε ομιλία του Ανδρέα Παπανδρέου».
Τον ευχαρίστησα για την πρωινή συνομιλία.
Του ευχήθηκα Υγεία και όλα τα καλά και να παραμείνει πάντα χαμογελαστός και αισιόδοξος, ένας αιώνιος έφηβος της Γεροκωστοπούλου!
Υ.Σ.: Μου έδωσε τον λόγο του, την επόμενη φορά της συνάντησής μας, θα μου τραγουδήσει και τα δικά του τραγούδια και θα μου εξιστορήσει και άλλες πτυχές του κέντρου της Πάτρας.