Όταν δεν βγαίνει ο μήνας απεργείς

Το μεγάλο κακό έγινε το 2012 με το δεύτερο μνημόνιο. Τότε ήταν που επιβλήθηκαν μειώσεις στους κατώτατους μισθούς ύψους 22% και τους πήγαν από τα 751 στα 583 ευρώ. Για δε τους νέους κάτω των 25 χρόνων το ψαλίδισμα έγινε κατά 32% και ο μισθός τους κατρακύλισε στα 511 ευρώ το μήνα. Έκτοτε η κατάσταση ελάχιστα βελτιώθηκε.

Πως έχουν σήμερα τα πράγματα; Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η πλειοψηφία των μισθωτών, για την ακρίβεια το 56%, αμείβονται με ποσά κάτω των 900 ευρώ (μεικτά) και το 63,6% με αμοιβές κάτω των 1.000 ευρώ μηνιαίως. Τα ποσά αυτά είναι στα όρια των κατώτατων αμοιβών συνυπολογιζομένων τριετιών και επιδόματος γάμου.

Αυτή είναι η κατάσταση στο χώρο της μισθωτής εργασίας οπότε το κύμα της ακρίβειας έχει κυριολεκτικά γονατίσει τον κόσμο. Είναι απλό. Το Φεβρουάριο που μας πέρασε ο πληθωρισμός μετρήθηκε στο 7,2%. Σε αυτό το ποσοστό ροκανίστηκε ο μισθός. Όταν όμως πάνω από τους μισούς μισθωτούς είναι κάτω από τα 900 ευρώ το μήνα μεικτά, δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο περαιτέρω συρρίκνωσης. Δεν βγαίνει ο μήνας. Όχι ότι πριν έβγαινε, αλλά τώρα ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Κυριολεκτικά.

Μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ συνδικάτων και εργοδοτικών οργανώσεων. Τα συνδικάτα ζητούν είτε επαναφορά στα 751 ευρώ είτε αύξηση στα 800 ευρώ από τα 663 ευρώ που είναι σήμερα ο κατώτατος μισθός, άρα μιλάμε για αύξηση που ξεπερνάει το 13-15%.

Από τη δική τους πλευρά οι εργοδοτικές οργανώσεις, κυρίως ΣΕΒ και ΣΕΤΕ είναι αρκετά φειδωλές κάνοντας λόγο για ήπιες αυξήσεις της τάξης του 3-4%, το πολύ 5% και όχι απαραίτητα από φέτος. Μάλιστα και η Τράπεζα της Ελλάδας διατυπώνει συγκρατημένη πρόταση για αυξήσεις 2,7% – 3,4%.

Η απόσταση είναι μεγάλη, γύρω στο 10%, και δεν γεφυρώνεται εύκολα. Μόνο που ο πονοκέφαλος έχει μεταφερθεί στην κυβέρνηση. Η οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, προσανατολίζεται σε αυξήσεις, το Μάϊο, της τάξης του 6%, επιλογή που θα αφήσει δυσαρεστημένους τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους εργοδότες.

Στο μεταξύ για σήμερα Τετάρτη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχουν προκηρύξει 24ωρη πανελλαδική απεργία. Πρόκειται για ένα κρίσιμο τεστ και μάλιστα για όλους. Η έκταση της συμμετοχής στην απεργία αλλά και στις σχετικές κινητοποιήσεις θα περικλείουν πολλαπλά μηνύματα. Για τα ίδια τα συνδικάτα που επιστρέφουν στο προσκήνιο αλλά και για την κυβέρνηση που, από δημοσκόπηση σε δημοσκόπηση, παρακολουθεί τη δική της φθορά.

Στο μεταξύ στο χορό έχουν μπει για τα καλά και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης που όχι μόνο στηρίζουν αλλά και υπερθεματίζουν στα αιτήματα των συνδικάτων, προσβλέποντας στα δικά τους κέρδη και στη φθορά της κυβέρνησης.

Το πρόβλημα γίνεται ακόμα οξύτερο γιατί, καθώς όλα δείχνουν, το πρόβλημα της ακρίβειας και του πληθωρισμού δεν έχει πρόσκαιρα χαρακτηριστικά. Θα συνεχίσει στον ίδιο, μπορεί και χειρότερο ρυθμό, για μήνες ακόμα. Και ναι μεν έχει διεθνή χαρακτήρα αλλά αυτό ελάχιστα παρηγορεί εκείνους που δεν βγάζουν το μήνα.

Και είναι πολλοί, πάρα πολλοί.