Η κάθε πλευρά κινείται κατά το ακροατήριό της

Λέγεται Ζόραν Μιλάνοβιτς και είναι πρόεδρος της Κροατίας. Αισθάνθηκε την ανάγκη να παρέμβει στην υπόθεση των συμπατριωτών του χούλιγκαν οι οποίοι προκάλεσαν τα επεισόδια της Νέας Φιλαδέλφειας που οδήγησαν στο θάνατο του Μιχάλη Κατσουρή.

Τι είπε ο Κροάτης πρόεδρος; Πρώτα πήρε μερικές αποστάσεις. «Δεν μπορώ να υποστηρίξω» είπε «τους Κροάτες οπαδούς της Ντιναμό». Εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή. Κατά τον Μιλάνοβιτς είναι απλώς «οπαδοί της Ντιναμό». Ούτε χούλιγκαν, ούτε συμμορία, ούτε ακροδεξιοί, ούτε μαχαιροβγάλτες, ούτε τίποτε. Οπαδοί μόνο…

Από εκεί και πέρα άρχισε η υπεράσπιση. «Αν κριθούν και οι εκατό προφυλακιστέοι, θα πρόκειται για κάποιου είδους βεντέτα ή για τη συλλογική ευθύνη» είπε ο Μιλάνοβιτς για να προσθέσει ότι «οι συνθήκες θανάτου του Έλληνα οπαδού δεν είναι ξεκάθαρες».

Η γλώσσα λέει πολλά. «Ο Έλληνας οπαδός» και «οι Κροάτες οπαδοί». Περίπου ισοπαλία. Δεν υπάρχει δράστης και θύμα. Δεν υπάρχει αυτός που μαχαίρωσε κι εκείνος που μαχαιρώθηκε. Υπάρχουν οι εκατέρωθεν οπαδοί.

Από εκεί και πέρα υπάρχει ένα θέμα. Δικό μας θέμα. Η ευθύνη δεν μπορεί να είναι συλλογική, οφείλει πάντα να είναι εξατομικευμένη. Είναι άλλη η ευθύνη εκείνου που μαχαίρωσε και σκότωσε έναν άνθρωπο και άλλη η ευθύνη εκείνου που πέταξε μια καρέκλα και κατέβασε κάτω μια τζαμαρία. Ο ένας προφυλακίζεται και στον άλλον ασκείται δίωξη και αφήνεται ελεύθερος.

Εδώ φαίνεται να υπάρχει μια δυσκολία. Ο δράστης του εγκλήματος δεν έχει ακόμα ταυτοποιηθεί ενώ ο καταλογισμός ευθυνών για έναν-έναν από τους συλληφθέντες δεν φαίνεται να είναι εύκολος. Επάνω σε αυτήν την πραγματική δυσκολία πάτησε ο Κροάτης πρόεδρος που αναφέρθηκε στις εκατό προφυλακίσεις επί εκατό συλληφθέντων.

Είναι από τις περιπτώσεις που έχουν δίκιο και οι δύο πλευρές. Ο Μιλάνοβιτς πατάει σε μια προφανή υπερβολή και διαμαρτύρεται. Η ελληνική πλευρά, από τη δική της μεριά, πατάει επάνω στον κίνδυνο να αφεθεί ελεύθερος ο φονιάς και καλού-κακού τους προφυλακίζει όλους.

Δεν χρειάζεται και πολλή φιλοσοφία. Αν οι Κροάτες χούλιγκαν, κι ενδεχομένως ο δράστης, αφήνονταν ελεύθεροι, στην Ελλάδα θα έπεφτε η κυβέρνηση. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, είναι η πραγματικότητα.

Είναι πάντα χρήσιμο να καταλαβαίνουμε τα κίνητρα του άλλου. Οι χούλιγκαν της Ντιναμό έχουν τη δική τους θέση στη σύγχρονη ιστορία της Κροατίας. Είναι οι ήρωες που από το γήπεδό τους ξεκίνησε ο πόλεμος που οδήγησε την Κροατία στην ανεξαρτησία της. Το μνημείο για τα θύματα των επεισοδίων της 13ης Μαΐου 1990, βρίσκεται πάντα έξω από το γήπεδο της Ντινάμο.

Ναι, είναι χούλιγκαν, ναι είναι ακροδεξιοί, ναι είναι του σχοινιού και του παλουκιού αλλά ταυτόχρονα είναι και ήρωες ή έστω απόγονοι ηρώων. Είναι ευαίσθητοι σε κάτι τέτοια οι πολιτικοί και γι’ αυτό ο Μιλάνοβιτς έκανε αυτή τη δήλωση. Στο εσωτερικό του ακροατήριο απευθυνόταν και όχι στην Ελλάδα.

Όπως το εσωτερικό ακροατήριο έχουν στο νου τους και οι δικοί μας που προφυλακίζουν συλλήβδην και αδιάκριτα τους Κροάτες χούλιγκαν.