Ζητούμενο η απόδοση ευθυνών

Του Διονύση Ζακυνθινού

Σ‘ αυτό το πρωτοφανές δράμα που εκτυλίσσεται μπροστά μας και έχει συγκλονίσει την κοινή γνώμη, αφήνοντας την άναυδη, όλα πήγαν στραβά από την αρχή.

Οι λανθασμένες ιατροδικαστικές διαγνώσεις, η κοινωνική λειτουργός που δεν έκανε σωστά τη δουλειά της, η αδράνεια του περίγυρου της οικογένειας, όλα μα όλα έβαλαν το χέρι τους για να χάσουν τρία αγγελούδια τη ζωή τους. Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή η αλληλουχία λαθών και αστοχιών, λες και συνωμότησε το σύμπαν για να φύγουν πρόωρα τρεις αθώες ψυχές.
Στην προαναφερόμενη διαπίστωση την εξαίρεση αποτελεί η καταγγελία για την κακοποίηση της Τζωρτζίνας που έγινε στο «Χαμόγελο του Παιδιού», το οποίο έκανε τα δέοντα, πλην όμως αυτή στη συνέχεια δεν διερευνήθηκε όπως έπρεπε, για να μην πούμε ότι δεν διερευνήθηκε, επί της ουσίας, καθόλου.
Αλλά αυτές οι εκτιμήσεις γίνονται εκ των υστέρων και δεν γυρίζουν πίσω τις ζωές των κοριτσιών.
Από δω και πέρα, εκτός από την απονομή της δικαιοσύνης, εκείνο που προέχει είναι η αναζήτηση και η απόδοση ευθυνών για παραλείψεις και ελλείψεις που συνετέλεσαν σε ένα ράλι θανάτου χωρίς προηγούμενο.
Κι αυτό ενδεχομένως να συμβάλει ώστε να καλυφθούν κενά στο εν γένει σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, με απώτερο σκοπό την αποφυγή ανάλογων τραγωδιών στο μέλλον.
Διότι ναι, έχουμε να κάνουμε με μια ανείπωτη τραγωδία, το τέλος της οποίας δεν έχει ακόμη γραφτεί. Έως τώρα έχουμε δει τα δύο πρώτα στάδια της, την ύβρη και τη νέμεση. Η ύβρης είναι η απαξίωση και η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής. Και η νέμεσης είναι η σύλληψη και η φυλάκιση της μάνας που φέρεται (για την ώρα) να σκότωσε το ένα παιδί της. Αναμένεται πλέον η κατάληξη της τραγωδίας, η κάθαρση. Πώς και με ποιον τρόπο αυτή θα επέλθει; Απομένει να το δούμε… .