ΑΠΟΨΗ: Μουντιάλ της λάμψης ή του θάμπους;

Την ώρα που η Αργεντινή υποδέχεται τον Μέσι και την παρέα του, «ρίχνοντας τα τείχη», για την κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου, το μουντιάλ του Κατάρ που μόλις τελείωσε πρέπει, αναμφίβολα, να εγείρει συζητήσεις για το ποδόσφαιρο και το μέλλον του.

Στην πραγματικότητα, έχουμε να κάνουμε με δύο ξεχωριστά και μεγάλα κεφάλαια. Το πρώτο αφορά το ποδόσφαιρο εντός των αγωνιστικών χώρων. Σε αυτό το επίπεδο, το μουντιάλ του Κατάρ πήγε από πολύ καλά έως εξαιρετικά. Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές – που είναι οι ποδοσφαιριστές – προσέφεραν στον κόσμο κάποιες πολύ όμορφες «παραστάσεις», με αποκορύφωμα βέβαια, τον καταπληκτικό τελικό, ο οποίος θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους καλύτερους των παγκοσμίων κυπέλλων και βέβαια, το δίκαιο επιστέγασμα μίας μεγάλης καριέρας, ενός από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Και δεν ήταν μόνο ο Μέσι… Σε 10 ή 20 χρόνια, οι σημερινοί πιτσιρικάδες θα λένε στους νεότερους ότι έζησαν την εποχή που παίκτες όπως ο Μέσι, ο Ρονάλντο, ο Μόντριτς, ο Ντε Μαρία, ο Λεβαντόφσκι, έπαιξαν όλοι μαζί σε ένα μουντιάλ.

Υπάρχει όμως και το μουντιάλ εκτός αγωνιστικών χώρων. Το ποδόσφαιρο ως «προϊόν» και πως το διαχειρίζονται οι ιθύνοντες, εκείνοι που δεν φοράνε ποδοσφαιρικά παπούτσια, αλλά ακριβά κοστούμια. Σε αυτό το επίπεδο, το μουντιάλ του Κατάρ πρέπει να μείνει στην ιστορία ως… το μουντιάλ που δεν έπρεπε να γίνει. Οι σοβαρότατες καταγγελίες για χιλιάδες θανάτους εργατών, τα περιοριστικά μέτρα για τους φιλάθλους προκειμένου να μην βάλει «νερό στο κρασί» του ο ισλαμικός νόμος, καθώς και όλα τα άλλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και κλυδωνίζουν αυτή τη στιγμή την Ε.Ε. σε πολιτικό επίπεδο με έντονο άρωμα σοβαρού σκανδάλου, συνθέτουν ένα σκηνικό που καμία σχέση δεν έχει με αυτά που πρέπει να πρεσβεύει το ποδόσφαιρο (και ο αθλητισμός, γενικότερα). Οι κύριοι της ΦΙΦΑ και όλοι οι άλλοι που αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο μόνο ως «χρυσωρυχείο», θα πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό το άθλημα είναι το πιο δημοφιλές γιατί αγγίζει τη ψυχή λαών και πολιτισμών σε όλο τον κόσμο. Ότι οι ποδοσφαιριστές αποτελούν ινδάλματα για εκατοντάδες εκατομμύρια πιτσιρίκια που ονειρεύονται έναν κόσμο, πολύ καλύτερο από τον στυγνό κόσμο του χρήματος. Και αυτό, θα τους το δώσει να το καταλάβουν ο ίδιος ο κόσμος…