ΑΠΟΨΗ: Έκλεισε ένας βιολογικός και ιστορικός κύκλος

Μία πρώτη παραδοχή: Πλήρως αντικειμενική ανάγνωση της ιστορίας δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει, καθώς η καταγραφή της και πολύ περισσότερο, η ανάλυση, γίνεται από ανθρώπους που όσο αντικειμενικοί και να προσπαθήσουν να είναι, πάντοτε διακατέχονται από τον υποκειμενισμό τους.

Μία δεύτερη παραδοχή: Η Ελλάδα του 2023 δεν είναι η Ελλάδα του 1973. Παρά τα πολλά και μεγάλα προβλήματα της εποχής μας, το ελληνικό κράτος προόδευσε και ωρίμασε. Επιπλέον, οι γενιές αλλάζουν. Κάποιος που ήταν 18 ετών και – λογικά – ψήφισε στο δημοψήφισμα του 1974 σήμερα είναι σε ηλικία συντάξεως. Και βέβαια, οι σημερινοί 18άρηδες στην Ελλάδα, το μόνο που ξέρουν περί βασιλείας είναι ίσως κάποιες εικόνες που έρχονται από το εξωτερικό.

Κατά συνέπεια, οποιαδήποτε προσπάθεια σύγκρισης του τότε με το τώρα είναι μάλλον αδόκιμη.

Η ελληνική κυβέρνηση χθες, με μία καλά ζυγισμένη ανακοίνωση, έθεσε το πλαίσιο εντός του οποίου η σύγχρονη Ελλάδα αντιμετωπίζει τον θάνατο του τέως βασιλιά, Κωνσταντίνου. Υπήρξε ένας άνθρωπος που διατέλεσε κάποτε στο ύπατο αξίωμα της χώρας, ο τελευταίος μονάρχης της Ελλάδας. Εδώ και 49 χρόνια όμως, δεν έχει πλέον κάποιο πολιτειακό ή πολιτικό αξίωμα. Έζησε επί περίπου μισό αιώνα ως ιδιώτης και «έφυγε» ως ιδιώτης. Και στο σημείο αυτό οφείλουμε να τονίσουμε πως και ο ίδιος, με νηφαλιότητα και μετριοπάθεια, συνέβαλε πολύ στο να κλείσουν οι παλιές «πληγές», παρά την όποια – ανθρωπίνως δικαιολογημένη – πικρία του.

Ο θάνατος του Κωνσταντίνου έχει την καθαρά ανθρώπινη παράμετρο. Την υπόκλιση που πρέπει σε κάθε άνθρωπο που φεύγει από τη ζωή. Όπως βέβαια, και την εκπλήρωση της θεμιτής επιθυμίας του να ταφεί κοντά στους τάφους των γονέων του.

Αναπόφευκτα, έχει και την παράμετρο της ανάκλησης μνημών και ιστορικών γεγονότων που συνδέονται άρρηκτα με την ιστορία της Ελλάδας. Και βέβαια, έχει και την παράμετρο της τελετουργίας, στην οποία αναμένεται να παραστούν πολλοί επίσημοι και αξιωματούχοι από το εξωτερικό. Οποιαδήποτε άλλη παράμετρος, ασύμβατη με την εποχή και με την σταθερή δημοκρατία μας, δεν έχει θέση στον δημόσιο λόγο. Ούτε καν σχέση με τον οφειλόμενο σεβασμό σε έναν εκλιπόντα που μάλιστα υπήρξε μία προσωπικότητα της Ελλάδας του 20^ου αιώνα και σε έναν άνθρωπο που έγινε μέρος της ιστορίας της χώρας. Ένας βιολογικός και ιστορικός κύκλος έκλεισε…