ΑΠΟΨΗ: Κάποτε θα έρθουν

Στα μάρμαρα του Παρθενώνα έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα, λόγω και της κινητικότητας που έχει επιδείξει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.

Προχθές, μιλούσαμε με έναν φίλο από το Λονδίνο. Ξέρει πρόσωπα και πράγματα. Κυρίως όμως, εκ της θέσης του, μπορεί και «οσφραίνεται» τη δημόσια ατμόσφαιρα.

Η άποψή του ήταν σαφής και ξεκάθαρη: «Είμαι βέβαιος πως κάποτε θα έρθουν… Και πιστεύω πως αυτό το κάποτε δεν θα είναι πολύ μακριά».

Την άποψή του αυτή τη στηρίζει κατά κύριο λόγο στην αντίληψη που πλέον υπάρχει στο Λονδίνο ότι το αίτημα της Ελλάδας για επιστροφή των μαρμάρων είναι δίκαιο. Οι πιο πολλοί πλέον, κατανοούν ότι η Βρετανία δεν έχει κανένα δικαίωμα να διατηρεί αρχαιότητες άλλων εθνών και γενικότερα, παίρνουν αποστάσεις από κάθε τι άσχημο που θυμίζει την αποικιοκρατική Βρετανία.

Βέβαια, είναι κατανοητό επίσης ότι εάν το Βρετανικό Μουσείο αρχίσει να επιστρέφει τις ξένες αρχαιότητες, τότε θα «απογυμνωθεί». Και κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να το «καταπιεί» το βρετανικό σύστημα, το οποίο ασφαλώς και αντιδράει ακόμα στο αίτημα της Ελλάδας.

Υπό αυτό το πρίσμα, υπάρχουν ακόμα ισχυρές δυνάμεις άρνησης του ελληνικού αιτήματος. Υπάρχουν όμως και ισχυρές πλέον δυνάμεις προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο λόρδος Εντ Βέιζι, πρώην υπουργός Πολιτισμού, διευθύνει μια εκστρατεία για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ακρόπολη.  Και δεν είναι ο μόνος…  Η «φωτιά» ανάβει. Και μας έχει φέρει προς το παρόν σε μία πρόταση δανειακής παραχώρησης ή πιθανής ανταλλαγής. Η Ελλάδα όμως δεν μπορεί να δεχτεί κάτι «δικό της» ως «δάνειο».  Κάπου εκεί είμαστε προς το παρόν. Και οι προσπάθειες θα συνεχιστούν. Έστω και με αργούς ρυθμούς, πολλά έχουν άλλαξει και πολλά έχουν μεταστραφεί. Ο φίλος μας, μάλλον έχει δίκιο: «Κάποτε θα έρθουν…»