ΑΠΟΨΗ: Οι φανατικοί θα κερδίσουν πάλι;

Ξεκινώντας από τα βασικά: Η αραβοϊσραηλινή σύγκρουση μετράει δεκαετίες, ξεκινάει λίγο μετά το τέλος του β’ παγκοσμίου πολέμου, είναι δύσκολη, πολύπλοκη και συχνά, αντιφατική. Με τα δίκια και τα άδικα να μοιράζονται και να βρίσκονται σε όλες τις πλευρές. Γι’ αυτό και όποιος σπεύδει να πάρει τη μία ή την άλλη θέση μονομερώς, εμφανώς ξεκινάει από λάθος αφετηρία.

Έχουμε γράψει και πάλι ότι όποιος θέλει πραγματικά να μάθει, οφείλει να διαβάσει. Κάτι που είναι πανεύκολο στην εποχή της πληροφορίας. Και αν διαβάσει, το πρώτο που θα καταλάβει είναι ότι η Μέση Ανατολή υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων μία γη πολέμων και επικυριαρχιών.

Ας έρθουμε όμως στα νεότερα χρόνια. Όποιος ρίξει μια ματιά στον χάρτη θα δει ότι το σημερινό κράτος του Ισραήλ είναι ένας μικρός τόπος. Ένας τόπος περίπου όσο η Πελοπόννησος. Και όμως, σε αυτόν τον μικρό τόπο, εδώ και δεκαετίες διεξάγεται ένας αγώνας επικυριαρχίας επειδή το 1948 ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ σε μία γη που κατοικούνταν από αραβικούς πληθυσμούς, η οποία παράλληλα όμως, αποτελούσε την ιστορική κοιτίδα του εβραϊκού έθνους.

Από τη μία πλευρά, οι αραβικοί (παλαιστιανιακοί πληθυσμοί) είδαν τους «ξενόφερτους» Ισραηλινούς να φτάνουν στη γη που κατοικούσαν και με τη δύναμη και την ισχύ της Δύσης να εγκαθιστούν ένα νέο κράτος. Και από την άλλη πλευρά, Εβραίοι όλου του κόσμου, πολλοί από αυτούς ήσαν άνθρωποι που μόλις είχαν βγει από τα κρεματόρια των Ναζί, έβλεπαν την ευκαιρία να αποκτήσουν μία πατρίδα στην περιοχή που ιστορικά ήταν η πατρίδα τους.

Από εκεί και έπειτα, όλες οι προσπάθειες που έγιναν για να βρεθεί μία ισορροπία και να διασφαλιστεί η ειρηνική συνύπαρξη Αράβων και Ισραηλινών, κατέληξαν σε αποτυχία. Είτε επειδή τα μεγάλα γεωπολιτικά συμφέροντα απαιτούσαν το «διαίρει και βασίλευε», είτε λόγω των ακραίων και φανατικών. Οι ευθύνες πάντοτε μοιράζονταν σε όλες τις πλευρές.

Τα τελευταία χρόνια έγιναν κάποιες σοβαρές προσπάθειες ώστε το Ισραήλ να αποκτήσει διπλωματικές σχέσεις με αραβικές χώρες. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέϊν, το Μαρόκο. Επίσης, υπήρξε προσέγγιση με την Αίγυπτο και κυρίως με τη Σαουδική Αραβία. Φαινόταν ότι κάτι καλό μπορούσε να υπάρξει σε μία περιοχή όπου άλλες χώρες βρίσκονται σε καθεστώς διάλυσης, όπως η Συρία και το Ιράκ. Η επίθεση της Χαμάς σε ένα μουσικό φεστιβάλ και σε μερικά χωριά με αγροικίες (κιμπούτς) σε βάρος άμαχων, απειλεί να τα τινάξει όλα στο αέρα. Οι φανατικοί θα κερδίσουν πάλι;