ΑΠΟΨΗ: Άμαχοι και… «άμαχοι»

Όταν μετά το τέλος των μαχών στη Γερμανία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι σύμμαχοι υποχρέωσαν δεκάδες χιλιάδες Γερμανούς πολίτες να επισκεφθούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα κρεματόρια για να δουν με τα ίδια τους τα μάτια τις θηριωδίες των ναζί, στα βλέμματα των Γερμανών πολιτών έβλεπε κάποιος τον αποτροπιασμό, κάποιοι δεν μπορούσαν καν να κοιτάξουν, κάποιοι άλλοι αρρώστησαν με όσα αντίκρισαν.

Κι όμως… Δεν ήξεραν οι πολίτες της Γερμανίας τι έκαναν οι ναζί; Δεν στήριξαν και υποστήριξαν ένα καθεστώς με ξεκάθαρο αντισημιτικό προφίλ, που είχε ξεκινήσει έναν πόλεμο για τη δημιουργία της «μεγάλης Γερμανίας»; Μπορεί να μην έβλεπαν τι συμβαίνει μέσα στα στρατόπεδα, αλλά όλοι συμφωνούν: Ήξεραν για τα στρατόπεδα και ήξεραν – ή τουλάχιστον υποψιάζονταν – τι συμβαίνει εκεί.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο λοιπόν, ας μας επιτραπεί να εκφράσουμε μία σοβαρή διαφωνία σχετικά με τους «άμαχους της Γάζας». Ίσως όχι όλοι, αλλά ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων στη Γάζα, δεν ξέρει ποια είναι και τι κάνει η Χαμάς; Δεν τη στηρίζει ή έστω, δεν σιωπά απέναντι στον ακραίο ισλαμισμό της και στη θέση της, που είναι «θάνατος σε όλους τους άπιστους»; Που βρίσκονται οι μαχητές της Χαμάς; Που στήνονται τα πολυβολεία, τα ναρκοπέδια; Που αποθηκεύονται οι ρουκέτες; Πώς δημιουργούνται όλες αυτές οι στοές για τις οποίες τόσα πολλά έχουν ακουστεί; Όπως και να το δει κάποιος, πίσω από τους 30 ή 40 χιλιάδες μαχητές της Χαμάς, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι που στηρίζουν ή ανέχονται. Το ξέρουμε: Μοιάζει πολύ σκληρό να μιλάει κάποιος για «συλλογική ενοχή» και να κατηγορεί συλλήβδην εκατομμύρια ανθρώπους. Και όχι, προφανώς δεν δικαιούται κανένας να εξοντώσει εκατομμύρια ανθρώπους. Τουλάχιστον στον πολιτισμένο κόσμο, πρέπει να υπάρχει διάκριση μεταξύ στρατιωτικών και πολιτικών στόχων και να δίνεται η ευκαιρία στους ανθρώπους κάθε εθνότητας και θρησκείας να έχουν ένα κράτος και μία πατρίδα. Οι Ισραηλινοί το δικαιούνται. Οι Παλαιστίνιοι το δικαιούνται.

Όμως, όταν ακόμα και ο Αμπάς λέει πως ηγετικά στελέχη της Χαμάς διέφυγαν προς την Αίγυπτο μέσα σε ασθενοφόρα, καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι και η εύκολη ρητορική περί «αμάχων», μάλλον… πάσχει σοβαρά. Γι’ αυτό επαναλαμβάνουμε: Το «παζλ» της Μ. Ανατολής είναι πολυσύνθετο. Καθόλου εύκολο. Μόνο τα λόγια – των «απ’ έξω» – είναι εύκολα…