ΑΠΟΨΗ: Για τη Μάχσα και για κάθε γυναίκα…

Το πλέον πιθανό είναι και αυτή η λαϊκή – και κυρίως γυναικεία – εξέγερση στο Ιράν να καταπνιγεί από τον στρατό και τις δυνάμεις ασφαλείας, ασχέτως πόσο αίμα θα χυθεί ή εάν θα πρόκειται (και πάλι) για τη «σιδηρά φίμωση» ενός λαού με τεράστια ιστορία και πολιτισμό, του οποίου η κουλτούρα απέχει παρασάγγας από την κουλτούρα ενός περίκλειστου θεοκρατικού καθεστώτος.

Οι γυναίκες στο Ιράν είναι σίγουρες πως ένα 22χρονο κορίτσι, επί της ουσίας δολοφονήθηκε από την «αστυνομία ηθών», επειδή… δεν φορούσε καλά την μαντήλα της. Και πολλές από αυτές τις γυναίκες, βγήκαν στους δρόμους, καίγοντας τις μαντήλες τους και φωνάζοντας για τα δικαιώματά τους. Κοντά τους και πολλοί άνδρες, κυρίως πιο νέοι.

Άνθρωποι που επί χρόνια στερούνται, που επί χρόνια μένουν βουβοί, που επί χρόνια πειθαρχούν. Άνθρωποι που αγαπάνε πολύ τη χώρα τους αλλά ξέρουν πως η χώρα τους δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι ένα σιδερόφρακτο μουσουλμανικό κράτος, γιατί στην πραγματικότητα, το Ιράν είχε πάντοτε έναν έντονα εξωστρεφή χαρακτήρα και πολιτισμό.

Όχι, δεν είναι θέμα θρησκείας… Δεν πρόκειται για τον δυτικό πολιτισμό απέναντι στον μουσουλμανικό, δεν πρόκειται για μία «μάχη» θρησκειών και πολιτισμών. Πρόκειται απλά και μόνο για την ερμηνεία της θρησκείας, τον θεοκρατικό τρόπο διαχείρισης της εξουσίας. Και αυτό μπορεί να συμβεί τόσο σε μία μουσουλμανική, όσο και σε μία χριστιανική ή βουδιστική χώρα. Πλήθος τα ιστορικά παραδείγματα…

Οι γυναίκες του Ιράν ξεσηκώθηκαν… Και είμαστε μαζί τους. Όχι μόνο για την αδικοχαμένη Μάχσα Αμινί, αλλά για κάθε γυναίκα που υπόκειται σε σωματικά και ψυχολογικά εγκλήματα, για κάθε άνθρωπο που ζει σε ένα περιβάλλον πιο «στενό» από τα μέτρα του.