ΑΠΟΨΗ: Εκλογές «εξ αποστάσεως»

Είναι κάτι που το βλέπουμε να εξελίσσεται αργά αλλά σταθερά σε κάθε προεκλογική περίοδο: Οι ανοικτές πολιτικές συγκεντρώσεις δεν έχουν πλέον μαζικότητα. Οι «λαοθάλασσες» άρχισαν να αργοσβήνουν ήδη από τη δεκαετία του 1990 και τώρα πλέον, όλα τα κόμματα, προσπαθούν να στήσουν αξιοπρεπείς συγκεντρώσεις, σε χώρους που θα είναι περιορισμένοι και θα προσφέρουν «καλή τηλεοπτική εικόνα».

Οι πιο μεγάλοι σε ηλικία θυμούνται τις παλιές πολιτικές συγκεντρώσεις των δεκαετιών του 1970 και 1980. Τότε που τα κέντρα των μεγάλων αστικών κέντρων πλημμύριζαν με δεκάδες χιλιάδες «οπαδούς» κομμάτων. Ναι, τότε μιλούσαμε για «οπαδούς κομμάτων»… Σήμερα για «ψηφοφόρους».

Οι πιο μεγάλοι σε ηλικία θυμούνται πολύ καλά επίσης, ότι σε κάθε πολιτική συγκέντρωση, τα μέσα ενημέρωσης που υποστήριζαν το αντίθετο κόμμα, έψαχναν να βρουν τα πούλμαν με τα μεταφερόμενα πλήθη. Όλα τα κόμματα χρησιμοποιούσαν (και) μεταφερόμενα πλήθη. Όμως, τότε, υπήρχαν… διαθέσιμα πλήθη να μεταφερθούν. Σήμερα, έχουν ελαχιστοποιηθεί και αυτά…

Άλλαξαν οι εποχές, άλλαξαν και οι συνήθειες.

Και ναι μεν «εκλογές χωρίς συγκεντρώσεις δεν μπορούν να γίνουν», αλλά οι συγκεντρώσεις των ημερών μας δεν έχουν καμία σχέση με τις συγκεντρώσεις του παρελθόντος και προφανώς, δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα από τις συγκεντρώσεις.

Είναι, άραγε, καλό ή κακό αυτό;

Οι απόψεις διίστανται. Αν και η αλήθεια είναι μάλλον ότι πρόκειται για άλλο ένα «νόμισμα» που έχει δύο όψεις. Και τις θετικές και τις αρνητικές. Από τη μία πλευρά, η δυνατότητα που έχουν πλέον οι πολιτικοί να επικοινωνούν με τους πολίτες με χίλιους δύο τρόπους, αλλά και η «ωριμότητα» των πολιτών να μην εντάσσονται εύκολα σε «μαντριά». Και από την άλλη πλευρά, η οπτική της αποστασιοποίησης από την πολιτική και η μη ενεργή συμμετοχή στα κοινά.

Λένε πολλοί, και μάλλον έχουν δίκιο, ότι σε μερικά χρόνια θα ψηφίζουμε και από το σπίτι ή από το καφέ. Η τεχνολογία έρχεται να δώσει «λύσεις». Ταυτόχρονα όμως και να απομακρύνει τον άνθρωπο από δράσεις πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα.

Ίσως όταν φτάσουμε στο άλλο άκρο. Δηλαδή στην απόλυτη «εξ αποστάσεως» πρακτική, να… ξυπνήσουμε και να αποφασίσουμε να ξαναβγούμε από τα σπίτια μας. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει με ασφάλεια τι φέρνει το μέλλον…