ΑΕΙ: Αλλαγές φέρνουν οι βάσεις!- Του Νίκου Γ. Σουγλέρη

Αιχμή του δόρατος της αντιπολίτευσης -ιδιαίτερα των κομμάτων της Αριστεράς- αποτελεί τις τελευταίες μέρες η λεγόμενη Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στις σχολές της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ας την αποκαλούμε ΕΒΕ χάριν συντομίας). Με προεξάρχοντα τον κ. Τσίπρα η Κυβέρνηση κατηγορείται πως νομοθέτησε την ΕΒΕ για να στρέψει τα παιδιά στα ιδιωτικά κολλέγια. Είναι όμως έτσι;

Είναι γεγονός πως πέραν των άμεσα ενδιαφερομένων, δηλαδή των μαθητών και των γονέων τους, ελάχιστοι ασχολούνται να μάθουν ή να καταλάβουν τι ακριβώς είναι η ΕΒΕ και γιατί γίνεται τόση φασαρία.

Ας κάνουμε μία μικρή ιστορική διαδρομή λοιπόν: Την τελευταία 30ετία, λοιπόν, στο πλαίσιο αντιμετώπισης της αστυφιλίας και του οικονομικού μαρασμού των επαρχιακών πόλεων, επινοήθηκε σαν λύση η ίδρυση σχολών -ανώτερων και ανώτατων- σε σχεδόν όλες τις πρωτεύουσες νομών και μεγάλων δήμων. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει μία οικονομική άνθιση στις πόλεις αυτές. Πολλές πολυκατοικίες με γκαρσονιέρες και δυάρια χτίστηκαν, πολλά καφέ άνοιξαν για τους φοιτητές, πολλά καταστήματα φτηνής εστίασης και ένδυσης επίσης. Η τοπική οικονομία στράφηκε και προσαρμόστηκε στις ανάγκες των φοιτητών.

Γεννήθηκε όμως ένα ερώτημα: Οι σχολές αυτές, ορισμένες με αστείο αντικείμενο σπουδών, ανταποκρίνονταν στον ρόλο τους; Ιδιαίτερα όταν (μετά την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ) έδιναν πτυχία Πανεπιστημιακού επιπέδου; Είχαν τις υποδομές, τον σχεδιασμό και τους καθηγητές που έπρεπε; Ή απλά ο ρόλος τους ήταν αυτός που ο Ασλανίδης της Χούντας έλεγε: “Κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο”;

Τα τελευταία χρόνια είχαμε το φαινόμενο, για να συμπληρωθεί ο αριθμός των φοιτητών σε κάποιες από αυτές τις σχολές, να εισάγονται υποψήφιοι με μέσο όρο βαθμολογίας 2 και 3. Έρχεται, λοιπόν, το Κράτος και θεσπίζει την ΕΒΕ. Τι σημαίνει αυτό. Χονδρικά πως κάθε χρόνο το υπουργείο ορίζει έναν βαθμό π.χ. το 10/20 σαν τον κατώτερο βαθμό που μπορεί να γράψει ο υποψήφιος για να εισαχθεί. Έρχεται κατόπιν το Τμήμα της σχολής και ορίζει με την σειρά του έναν συντελεστή π.χ. 80%. Αυτό σημαίνει πως στο συγκεκριμένο Τμήμα εισάγεται κάποιος με τον βαθμό 8 και πάνω.

Επί της ουσίας, δηλαδή, θα γίνεται αυτό που συμβαίνει και στις Πανεπιστημιακές σχολές: Όποιος γράφει κάτω από 5 κόβεται. Προς τι λοιπόν η φασαρία;

Υπάρχουν σχολές που λόγω χαμηλής ζήτησης εισάγονταν φοιτητές με βαθμό 3 και 4. Αναφέρω ενδεικτικά κάποιες: το τμήμα Οικολογίας στη Ζάκυνθο, Γεωργικών Μηχανών και Αρδεύσεων στην Λάρισα, Ένδυσης στο Κιλκίς, Γεωγραφίας στη Μυτιλήνη, Ξύλου στην Καρδίτσα, Τεχνολογίας και Ακουστικής στο Ρέθυμνο, Περιφερειακής Ανάπτυξης στην Άμφισσα, Αγροτικής Ανάπτυξης στην Ορεστιάδα, Μηχανικών Ορυκτών Πόρων στα Χανιά, Επιστήμη Φυτικής Παραγωγής στο Μεσολόγγι, Δασολογίας στο Καρπενήσι, Ιχθυοκαλλιέργειας Μεσολογγίου.

Αυτές οι σχολές κινδυνεύουν να κλείσουν μιας και δεν θα έχουν κανένα φοιτητή ή όσοι θα έχουν, μετριούνται στην παλάμη ενός χεριού- και διαμαρτύρονται! Το περίεργο είναι πως οι σχολές υψηλής ζήτησης πανηγυρίζουν διότι πιστεύουν πως με την εξέλιξη αυτή αναβαθμίζεται γενικότερα η αξία των Ελληνικών Πτυχίων.

Η ταπεινή μου άποψη είναι πως με την ΕΒΕ τα Δημόσια Πανεπιστήμια αποκτούν την αίγλη που τους πρέπει. Το επίπεδο των σπουδών πρέπει να είναι υψηλό. Των φοιτητών επίσης. Τα παιδιά τα οποία αδυνατούν να ανταποκριθούν και καταλήγουν αιώνιοι φοιτητές, μπορούν να στραφούν κάλλιστα στην Επαγγελματική Εκπαίδευση που θα τους εξασφαλίζει και σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση.

Όσον αφορά στην αντιπολίτευση, άσχημο πεδίο επέλεξε να λαϊκίσει παίζοντας με την αγωνία που βασανίζει τους νέους μας για το μέλλον τους.