ΑΠΟΨΗ: Αμηχανία και εκνευρισμός

Πιεζόμενος διαρκώς από τη διεθνή κοινότητα, αλλά και υπό το βάρος της οικονομικής κατάστασης στην Τουρκία, ο Ερντογάν, μάλλον αισθάνεται πως βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Το δείχνουν εξάλλου και οι δημοσκοπήσεις . Το ποσοστό δημοφιλίας του βρίσκεται στο ναδίρ και τα ποσοστά του κόμματός του πέφτουν διαρκώς.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, οι λύσεις που έχει είναι δύο: Είτε να ακούσει τους ειδικούς και να υιοθετήσει τα αναγκαία μέτρα προσαρμογής της τουρκικής οικονομίας (ακόμα και προσφεύγοντας στο ΔΝΤ), είτε να δημιουργήσει μία μεγάλη εθνική κρίση με την ελπίδα να αναπτερώσει τη συσπείρωση γύρω από το πρόσωπό του. Και οι δύο λύσεις δεν είναι τόσο εύκολες.

Στην πρώτη περίπτωση, ο Ερντογάν γνωρίζει ότι θα «πληρώσει το μάρμαρο» της λιτότητας που θα επιβληθεί. Μπορεί να διασώσει τη χώρα, όμως μάλλον θα υπογράψει και το τέλος του στην εξουσία.

Στη δεύτερη περίπτωση, να τα βάλει με όλο τον κόσμο… δεν γίνεται. Απειλές και λεονταρισμοί μπορεί να υπάρχουν αλλά δεν συνιστούν «εθνική κρίση». Ένας πιο… βολικός αντίπαλος για τον Ερντογάν, θα ήταν ασφαλώς η Ελλάδα. Και αυτή όμως, έπαψε πλέον να είναι. Η ελληνογαλλική συμφωνία στην αρχή και η ελληνοαμερικανική μετά, έχουν… γκριζάρει το τοπίο για τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι το ρίσκο μίας «περιπέτειας» με την Ελλάδα μπορεί να αποδειχτεί ακόμα πιο καταστροφικό από την επιλογή του ΔΝΤ. Γι’ αυτό και η αμηχανία, όπως και ο εκνευρισμός της τουρκικής πλευράς, είναι πλέον διάχυτος…