ΑΠΟΨΗ: Μακάρι να μπορούσαμε να «παρκάρουμε» τα εμβόλια…

Κάποια στιγμή, μάλλον όχι πολύ μακριά, προφανώς και θα καταργηθεί το πιστοποιητικό εμβολιασμού ως «πάσο» για να μπορεί κάποιος να μπει στα καταστήματα και τους κλειστούς χώρους εστίασης. Και εφόσον, τα γεγονότα εξελιχθούν ομαλά και δεν μας προκύψει κάποια άλλη επικίνδυνη μετάλλαξη, ο Covid19 θα παραμείνει μαζί μας, ως μία ακόμα «γρίπη», ένας ακόμα παθογόνος ιός που όμως δεν θα σπέρνει αφειδώς θανατικά…

Ειλικρινά, ευχόμαστε και ελπίζουμε να κινούμαστε προς τα εκεί και να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Και ας έρχονται μετά κάποιοι «κοκορόμυαλοι» να λένε: «Είδατε, τίποτα δεν ήταν… Μια γρίπη σαν τις άλλες. Και όσοι τρέξατε να εμβολιαστείτε, κορόιδα πιαστήκατε».

Όσοι ανήκουμε στην μεγάλη πλειοψηφία εκείνων των ανθρώπων που πίστεψαν και τάχθηκαν με την πλευρά της επιστήμης, ίσως δεν θα λέμε πολλά, αλλά μέσα μας θα ξέρουμε πως βάλαμε ένα πετραδάκι ώστε η πανδημία να μην εξελιχθεί με ακόμα πιο επικίνδυνο τρόπο και κυρίως, προστατέψαμε τους εαυτούς μας, τους δικούς μας ανθρώπους και τους συμπολίτες μας.

Γιατί αυτά τα δύο χρόνια μέχρι τώρα, είδαμε και μάθαμε. Είδαμε ανθρώπους που είχαν εμβολιαστεί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία να νοσούν «όρθιοι», με ελάχιστα συμπτώματα. Και ανθρώπους που δεν είχαν εμβολιαστεί να νοσούν με βαριά συμπτώματα, να δυσκολεύονται, να ταλαιπωρούνται.  Οι εξαιρέσεις, απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Εν πάση περιπτώσει όμως, εκείνο με το οποίο ποτέ δεν συμβιβαστήκαμε, είναι τα θύματα της πανδημίας. Δεν θα θέλαμε να έχουμε χάσει ούτε έναν άνθρωπο. Όμως, συνεχίζουμε να χάνουμε δεκάδες καθημερινά…

Μακάρι ο ιός λοιπόν να είχε ήδη εξαφανιστεί. Μακάρι να ήμασταν σε θέση να «παρκάρουμε» τα εμβόλια στα ράφια και να μην χρειάζονται φάρμακα. Δεν είμαστε όμως εκεί. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Έστω και αν σιγά – σιγά χαμηλώνουν οι «ασπίδες», ο ιός θα μας κρατάει σε εγρήγορση για καιρό ακόμα. Ελπίζουμε, τουλάχιστον, να μην χρειαστεί να ξανασηκώσουμε πολύ ψηλά τις «ασπίδες»…