ΑΠΟΨΗ: Μακρύς ο δρόμος για το ελληνικό φυσικό αέριο

Η Ελλάδα, λόγω πολέμου και ευρωπαϊκής στρατηγικής για απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, επαναφέρει το προσκήνιο τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, ένα ζήτημα που φαινόταν να έχει εγκαταλείψει εν πολλοίς, το προηγούμενο διάστημα.

Κάποιοι θα πουν ότι αυτό δεν αποτελεί σοβαρή στρατηγική μίας χώρας, δηλαδή να προχωράει για μερικά χρόνια ένα δυναμικό σχεδιασμό για την αξιοποίηση των υδρονονανθράκων, μετά να το παρατάει και να το… ξαναθυμάται στην ώρα της ανάγκης. Άλλωστε, ούτε το πετρέλαιο, ούτε το φυσικό αέριο βγαίνουν από τα έγκατα της γης από τη μία μέρα στην άλλη. Απαιτούνται χρονοβόρες διαδικασίες και ο χρόνος που χάθηκε για την Ελλάδα «μετράει» σημαντικά.

Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι σε μία παγκοσμιοποιημένη αγορά, με τους κανόνες να τους βάζουν πάντοτε οι «μεγάλοι παίκτες», δεν είναι καθόλου εύκολο για μία χώρα σαν την Ελλάδα να μπει στον «χάρτη των υδρογονανθράκων» και μάλιστα όταν, βρίσκει φθηνό αέριο από αλλού ενώ παράλληλα υπάρχει και η ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα για «πράσινη ενέργεια» μέχρι το 2030.

Όσα έγιναν λοιπόν, ήσαν περίπου μονόδρομος για τη χώρα μας. Και όσα γίνονται τώρα, αποτελούν και πάλι κάτι σαν μονόδρομο.

Ωστόσο, θα καταφέρει αυτή τη φορά η Ελλάδα να έχει μία καλή εικόνα των υδρογονανθράκων της σε 1-2 χρόνια και να ξέρει, επιτέλους, εάν και σε τι βαθμό είναι εκμεταλλεύσιμα;

Για να το πετύχει, πρέπει να ξεπεράσει ταχύτατα τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και να διασφαλίσει ταχύτητα και στις αποφάσεις του ΣτΕ. Είναι δυνατό; Ναι, είναι. Αρκεί το κράτος να δείξει βούληση. Και πάλι όμως, δεν φτάσαμε στο τέλος. Μετά τις άδειες, τις προσφυγές και τις σεισμικές έρευνες θα ακολουθήσουν οι ερευνητικές γεωτρήσεις. Κάποιες από αυτές μπορεί να είναι απογοητευτικές, κάποιες να είναι ελπιδοφόρες.  Και για τις τελευταίες τουλάχιστον, πρέπει να ξεκινήσει ένας άλλος μεγάλος αγώνας ταχύτητας για να καταστεί πραγματικότητα η εξόρυξη ελληνικού φυσικού αερίου. Πάλι άδειες, πάλι ενστάσεις, πάλι γραφειοκρατία. Αλλά και πολλά και σημαντικά έργα. Σταθμοί άντλησης και μεταφοράς, δίκτυα και δεξαμενές αποθήκευσης, κλπ. Θα τρέξουν όλα τόσο γρήγορα λοιπόν, για τα επόμενα 5-6 χρόνια; Προφανώς, απαντήσεις δεν μπορούν να δοθούν τώρα. Στην πράξη θα φανεί εάν το ελληνικό κράτος μπορεί να πετύχει τώρα, ότι δεν πέτυχε επί 10ετίες. Ο δρόμος είναι μακρύς…