ΑΠΟΨΗ: H επικίνδυνη (για την Ελλάδα) αυτοπαγίδευση του Ερντογάν

Για λόγους που έχουν να κάνουν με τα εσωτερικά της Τουρκίας (ακόμα και με την προσωπική του πολιτική «επιβίωση») αλλά και με τη μάλλον διαχρονική τουρκική πολιτική του αναθεωρητισμού και της προσπάθειας δημιουργίας τετελεσμένων, ο Ερντογάν καθημερινά κατρακυλάει σε μία, όλο και πιο επιθετική ρητορική κατά της Ελλάδας.

Και κατά την άποψή μας, αυτοπαγιδεύεται όλο και περισσότερο.

Δείχνει στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ ότι απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον δυτικό κόσμο και ότι θέλει να «ψηλώσει» περισσότερο από όσο αντέχουν οι διεθνείς συσχετισμοί αλλά και η ευάλωτη θέση της Τουρκίας, τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο γεωστρατηγικής (ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία).

Παράλληλα όμως, μάλλον χάνει διαρκώς ερείσματα και στον λαό της Τουρκίας. Και ιδιαίτερα στη μεσαία τάξη και τους νέους. Ενδεχομένως να υπάρχουν στη γειτονική χώρα και εκείνοι που ακούνε τον Ερντογάν και ονειρεύονται νέες «Μεγάλες Πύλες». Όμως υπάρχουν και εκείνοι που μεγάλωσαν, βλέποντας τον δυτικό τρόπο ζωής, τις ελευθερίες και τα αγαθά. Εκείνοι που κάνουν μπίζνες με τη δύση και εκείνοι που έχουν ταξιδέψει σε πολλές χώρες, βλέπουν και συγκρίνουν. Όλοι αυτοί θα ήθελαν να μπορούν να περνάνε από τον Τσεσμέ στη Χίο και από το Κουσάντασι στη Σάμο και να τους φωνάζουν με τα μικρά τους. Και αυτό θα μπορούσε να γίνει εύκολα. Αν υπήρχε μία πραγματική προσέγγιση της Τουρκίας με την Ελλάδα.

Ωστόσο, αυτή η αυτοπαγίδευση του Ερντογάν, δημιουργεί και έναν κίνδυνο που είναι πολύ σημαντικός για την Ελλάδα. Όσο πιο πολλά λέει, τόσο πιο δύσκολα θα μπορεί να τα αναιρέσει στη συνέχεια. Μοιάζει με έναν άνθρωπο που μετά από 20 περίπου χρόνια στην εξουσία, είναι σε αποδρομή και προσπαθεί να «γαντζωθεί», δημιουργώντας εχθρούς και απειλές. Μόνο που απειλές δεν υφίστανται και πρέπει να τις φτιάξει μόνος του. Και αυτό είναι πολύ – πολύ επικίνδυνο…