ΑΠΟΨΗ: Τότε και σήμερα

O Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος Οδυσσέας Ελύτης, ο Άγγελος Βλάχος, ο Άγγελος Τερζάκης, ο Λουκής Ακρίτας, ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Μάνος Κατράκης…

Αυτοί και πολλοί άλλοι, ήσαν μεταξύ των «επωνύμων», των ανθρώπων της πολιτικής, της τέχνης και του πνεύματος που βρέθηκαν στα μέτωπα του ελληνοϊταλικού πολέμου, το 1940. Οι πιο πολλοί στην πρώτη γραμμή. Κάποιοι έβαλαν… βύσμα για να πάνε να πολεμήσουν, όπως ο Θεοτοκάς. Κάποιοι άλλοι έμειναν για πάντοτε «σημαδεμένοι» με μικρά ή μεγάλα τραύματα, όπως ο «δικός μας» (από το Διακοπτό Αχαίας), Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.

«Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμησις στο ύψωμα του Αγ. Αθανασίου στη Χειμάρα; Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες. Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες. Εκεί που είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά. Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες» είχε πει κάποτε σε μία συνέντευξή του.

Και πάλι όμως, αυτοί που αναφέρθηκαν και εκατοντάδες άλλοι που δεν γίνεται να αναφερθούν, βγήκαν ζωντανοί από το «καμίνι» του πολέμου, φτιάχνοντας μετά, τα δικά τους ανεξίτηλα κομμάτια ιστορίας στο πεδίο ενασχόλησής τους.

Κάποιοι άλλοι όμως, δεν βγήκαν ζωντανοί από το μέτωπο ή από την κατοχή που ακολούθησε. Όπως ο ηθοποιός Πάνος Ντόλης που σκοτώθηκε στο ύψωμα Σκουτάρα κοντά στην Αυλώνα ή ο Δήμος Αυγείας που μάλιστα παρασημοφορήθηκε και επέστεψε τραυματισμένος στην Αθήνα, αλλά δεν άντεξε τις κακουχίες και πέθανε το 1941. Όπως ο Τέλλος Άγρας που δέχτηκε μία αδέσποτη σφαίρα σε μάχη ταγματασφαλιτών με το ΕΑΜ το 1944 και πέθανε από γάγγραινα ή ο ποδοσφαιριστής Μίμης Πιερράκος που χτυπήθηκε από μία ιταλική οβίδα στο ελληνοαλβανικό μέτωπο.

Έτσι ήταν τότε… Πολιτικοί, ηθοποιοί, τραγουδιστές, λογοτέχνες ποδοσφαιριστές, έτρεξαν να πολεμήσουν για την Ελλάδα. Εκατοντάδες «επώνυμοι» πλάι – πλάι με τους χιλιάδες «ανώνυμους», χωρίς καμία διάκριση, καμία διαφορά. Τότε δεν υπήρχαν «celebrities» και «influencers», ούτε συμβόλαια εκατομμυρίων. Τότε υπήρχε μόνο ο πόλεμος. Και η Ελλάδα! Σήμερα;