Predator και «λεφτόδεντρα»

Έχει περάσει αρκετός καιρός από τη μέρα που εμείς οι αδαείς ακούσαμε για το Predator… Ήταν τότε που έφτασε στον Άρειο Πάγο ο Νίκος Ανδρουλάκης για να καταγγείλει «απόπειρα παρακολούθησης του κινητού του τηλεφώνου».

Από τότε μέχρι σήμερα έγιναν πολλά και ακούστηκαν ακόμα περισσότερα. Και ο δημόσιος βίος εξακολουθεί να ταλανίζεται από δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για πολλές άλλες παρακολουθήσεις πολιτικών, δημοσιογράφων και άλλων παραγόντων, όχι από την ΕΥΠ και με τις νόμιμες διαδικασίες, αλλά με παράνομα λογισμικά.

Τι έχει βγει, επί της ουσίας, από όσα είδαμε και ακούσαμε όλο αυτό το διάστημα; Τίποτα. Πόσοι είναι οι πολίτες αυτής της χώρας που ασχολούνται με την υπόθεση στην καθημερινότητά τους; Λίγοι. Ελάχιστοι.

Κι όμως… το θέμα είναι σοβαρό. Πολύ σοβαρό. Εντούτοις, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, εκτός του ότι οι πολίτες είναι «ψιλιασμένοι» ότι οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις δεν είναι και τόσο αθώες, υπάρχει και ένα σοβαρό ζήτημα… επιβίωσης που απασχολεί τους πολίτες. Και όλα δείχνουν ότι θα φτάσουμε στις εκλογές, που εν πολλοίς θα κριθούν στην «τσέπη» (του πολίτη) και όχι στους «κοριούς».

Αν και είναι αντιληπτό ότι η αντιπολίτευση έχει κάθε λόγο να προσπαθεί να πλήξει ηθικά την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό με το ζήτημα των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, εντούτοις θα ήταν καλύτερα για τα κόμματα της αντιπολίτευσης να επενδύσουν στην καθημερινότητα και να προσπαθήσουν να διαμορφώσουν προτάσεις που θα βελτιώνουν αυτή την καθημερινότητα. Προσπαθούν, βέβαια, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι υποσχέσεις γίνονται δύσκολα αποδεκτές πλέον, εφόσον δεν συνοδεύονται από πολύ συγκεκριμένα και πειστικά επιχειρήματα (και οικονομικά μεγέθη). Γιατί η προηγούμενη οικονομική κρίση πρόσφερε στους Έλληνες ένα χρυσό μάθημα. Ξέρουν καλά πλέον ότι «λεφτόδεντρα» δεν υπάρχουν. Και ότι, κάθε κυβέρνηση και κάθε πρωθυπουργός, δεν έχουν κανέναν λόγο να κρατάνε τα χρήματα στα ταμεία και να μην τα επιστρέφουν στην κοινωνία, προκειμένου να είναι αρεστοί. Ο μοναδικός λόγος είναι… να μην υπάρχουν τα χρήματα!