ΑΠΟΨΗ: Εργάτες γης και ελληνική αγροτική παραγωγή

Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες στις μέρες μας είναι η έλλειψη εργατικών χεριών. Και όταν μιλάμε για «έλλειψη χεριών», αναφερόμαστε σε έλλειψη ξένων εργατών γης, καθώς όπως είναι γνωστό, ελάχιστοι είναι πλέον οι Έλληνες που είναι διατεθειμένοι να εργαστούν σε αγροτικές εργασίες.

Το ερώτημα τέθηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στην Πάτρα την περασμένη Τετάρτη και η απάντηση που δόθηκε ήταν πως γίνεται μία προσπάθεια μέσω διακρατικών συμφωνιών, να αυξηθεί ο χρόνος παραμονής ξένων εργατών γης στην Ελλάδα. Ο Πρωθυπουργός ανέφερε και κάτι άλλο όμως, που είναι και η «βάση» του προβλήματος: Είναι ζήτημα μεροκάματων. Όταν ο ξένος εργάτης παίρνει 30 ή 35 ευρώ μεροκάματο στην Ελλάδα και μπορεί να βρει 80 ευρώ σε κάποια άλλη χώρα (Ισπανία, π.χ.), τότε θα επιλέξει να πάει στην Ισπανία. Ο Βαλκάνιος εργάτης λοιπόν, μπορεί πολύ πιο εύκολα πλέον να βρει καλύτερα μεροκάματα σε άλλες χώρες και να μην προτιμήσει την Ελλάδα.

Αντέχει όμως ο Έλληνας παραγωγός να πληρώνει 80 και 100 ευρώ, μεροκάματο; Σαφώς και όχι. Και δεν αντέχει γιατί δεν πουλάει το προϊόν του σε τιμές που να μπορούν να καλύπτουν αυτά τα κόστη. Κάπως έτσι λοιπόν, μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο, στο τέλος του οποίου θα γυρίσουμε στη μόνη ουσιαστική συζήτηση που μπορεί να γίνει για την ελληνική αγροτική παραγωγή. Ο μόνος τρόπος να γίνει η ελληνική παραγωγή ανταγωνιστική είναι, οι μικροί κλήροι να ενωθούν και οι μεμονωμένες καλλιέργειες να αποκτήσουν μαζικότητα, αλλά και να αξιοποιηθούν όλες οι σύγχρονες τεχνολογίες για καλύτερα προϊόντα σε πιο φτηνές τιμές παραγωγής. Αν αυτά δεν συμβούν, ο αγροτικός τομέας θα συνεχίσει να «φυτοζωεί» και οι Έλληνες αγρότες θα περιμένουν εργαζόμενους από τρίτες χώρες για να μαζέψουν τις σοδειές τους…