«Το πικρό μου “αντίο” στην Αλεξάνδρα Ράλλη-Σαρλή»- Αμαλία Γ. Κουσαδιανού-Διδάχου

–  Πικρές τούτες οι γραμμές, όπως έτσι είναι πάντα όταν αφορούν στον αποχαιρετισμό ενός αγαπημένου προσώπου.

–   Στην Άντα Ράλλη-Σαρλή, την καρδιακή μου φίλη αφιερωμένες.

–   Μαζί στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, στις γυμναστικές επιδείξεις. Στην πορεία της ζωής μας ποτέ δεν χαθήκαμε και η κάθε μια αντίκριζε στο πρόσωπο της άλλης την νιότη, τα ανέμελα χρόνια, την ηλικία της αθωότητας.

–   Η Άντα μου! Με την υπέροχη κορμοστασιά, με την φινέτσα της και μια ευγένεια δυσεύρετη πια!

–   Η οικογένειά της Ράλλη, η πασίγνωστη στην Πάτρα με τον ηλεκτρολογικό εξοπλισμό, θρήνησε πριν από μερικά χρόνια την απώλεια της άλλης κόρης Ελένης, της μελαχρινής καλλονής που ζούσε στην Κέρκυρα.

–   Και τώρα η Άντα! Η γλυκιά κοπέλα! Επειδή εγώ έτσι θα την σκέφτομαι πάντα! Και πάντα θα την βλέπω στο κατάστημα, στο πρόσωπο της κόρης της Χαράς, του αδελφού της Αλέκου, όπως και στα πρόσωπα των άλλων οικείων της. Πολύ οδυνηρές οι στιγμές γι’ αυτούς και μόνο μια λέξη τούς πρέπει: κουράγιο.