ΑΠΟΨΗ: Για την ανεξέλεγκτη οπαδική βία

Είναι συνηθισμένο φαινόμενο φανατικοί οπαδοί ομάδων να συναπαρτίζονται με ομοϊδεάτες από άλλες εθνότητες με βίαιους δεσμούς. Τα κριτήρια αυτών των συναντήσεων είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστα, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πολιτικά. Άτομα που συμμετέχουν σε αυτούς τους δεσμούς είναι συνήθως μπλεγμένα σε ακραίες ιδεολογίες και γίνονται ένα με τους ομοϊδεάτες τους από άλλες χώρες. Άλλες φορές, το κριτήριο είναι ο χρωματισμός της φανέλας.

Αυτό που ενώνει τους χούλιγκαν, πέρα ​​από πεποιθήσεις και χρώματα, είναι η βία. Το τυφλό μίσος για τον άλλο, τον αντίπαλο, τον «εχθρό» που πρέπει να εξολοθρευθεί, όχι μόνο μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά, εάν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Έτσι, ο οπαδός της ΑΕΚ έχασε τη ζωή του έξω από το γήπεδο της ομάδας του. Τον δολοφόνησαν με μαχαίρι.

Τα κοινωνικά αίτια που τροφοδοτούν την οπαδική βία υπάρχουν, είναι δεδομένα, αλλά το ζητούμενο είναι πώς θα τα αντιμετωπίσουμε. Τα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα από ένα οργανωμένο κράτος που σέβεται τους πολίτες του είναι η μόνη εύκολη λύση. Η δημιουργία μιας επιτροπής για την καταπολέμηση της βίας είναι επίσης εύκολη υπόθεση, ωστόσο η σταθερή εφαρμογή των αποφάσεών της θα ήταν το δύσκολο μέρος.

Μπορεί κάποιος να πει ότι είναι σημαντικό να χάνονται νέοι έφηβοι, να θρηνούν οι οικογένειες και να κουβαλούν τον πόνο για το υπόλοιπο της ζωής τους. Μόνο που αυτός ο θάνατος ήταν προβλέψιμος. Η κοινή δράση εσωτερικών χούλιγκαν και των πιο αιμοδιψών Κροατών ήταν καταδικασμένη να καταλήξει σε τραγωδία.

Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι, αν η Ελληνική Αστυνομία επιτελούσε το έργο της, τίποτα δεν θα συνέβαινε. Οι Κροάτες χούλιγκαν θα έπρεπε να απομονωθούν, να συλληφθούν και να εκδιωχθούν από τη χώρα, διότι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στην Ελλάδα. Τόσο απλά.

Το δράμα της οικογένειας του Άλκη Καμπανού είναι πρόσφατο. Τώρα προστέθηκε ένα δράμα για άλλη μια οικογένεια. Και δυστυχώς, αυτή η θλιβερή κατάσταση θα συνεχίσει, χωρίς όπως φαίνεται να μπορεί κανείς να την σταματήσει.

Ως εκ τούτου, είναι πια προφανές ότι δεν αρκούν τα κεράκια και οι κρεμασμένες κορδέλες ως ένδειξη πένθους για ένα προαναγγελθέν έγκλημα…