ΑΠΟΨΗ: Ενίσχυση της παραγωγής και τσάκισμα της αισχροκέρδειας

Αναμφίβολα, ένα από τα «καμπανάκια κινδύνου» που χτυπούν στην Ελλάδα λόγω της κρίσης στη Μ. Ανατολή είναι και το ενδεχόμενο ενός νέου κύματος ανατιμήσεων στα καύσιμα, που λογικά θα επηρεάσει τα πάντα.

Και σε μία κοινωνία που ήδη βιώνει για πολύ καιρό τα αποτελέσματα μίας – εν πολλοίς αδικαιολόγητης – ακρίβειας, κάτι τέτοιο θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ως προς το άγχος, τον εκνευρισμό ή και την οργή των πολιτών που ήδη μετά βίας τα βγάζουν πέρα.

Τα δημοσιεύματα για το μέγεθος της ακρίβειας – σε συνάρτηση με τα εισοδήματα – δίνουν και παίρνουν. Τα ενοίκια, τα τρόφιμα, τα ρούχα, τα πάντα! Και από πάνω, μαθαίνουμε ότι οι εισαγωγές ολοένα και αυξάνονται, ακόμα και στα… ζαρζαβατικά!

Την ίδια ώρα λοιπόν, αντί να γίνεται μία προσπάθεια στήριξης της ντόπιας παραγωγής, ενίσχυσης της μεταποίησης, αλλά και ριζικών μέτρων αντιμετώπισης της αισχροκέρδειας, συνεχίζεται μία επιδοματική πολιτική που προφανώς δεν οδηγεί πουθενά. Αφενός γιατί δεν επαρκεί και αφετέρου γιατί συνιστά «χαμένο χρήμα». Χρήμα, δηλαδή, που δαπανάται και τελικά, μπαίνει στις τσέπες εκείνων που πουλάνε ακριβά, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα.

Σήμερα η Ελλάδα λοιπόν έχει ανάγκη από μία πολιτική που αφενός θα δίνει ενίσχυση και κίνητρα στην ελληνική παραγωγή προκειμένου να παράγονται φτηνότερα προϊόντα από αυτά που εισάγονται και αφετέρου, κυριολεκτικά θα τσακίζει την αισχροκέρδεια ακόμα και αν χρειάζεται να μπουν οριζόντια πλαφόν στις τιμές βασικών αγαθών.

Δυστυχώς, η Ελλάδα στο σύνολό της είναι μια μικρή αγορά. Και ακόμα δυστυχέστερα, η καταναλωτική συνείδηση παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Ένα ισχυρό καταναλωτικό κίνημα θα μπορούσε να φέρει κάποια αποτελέσματα, αλλά και πάλι μόνο για εκείνους που αισχροκερδούν. Δεν αρκεί μόνο ο έλεγχος στο ράφι, όμως. Απαιτείται και ενίσχυση της ελληνικής παραγωγής. Αντί για κάρτες και κουπόνια και πάσης φύσεως «pass», απαιτείται η ενίσχυση εκείνων που παράγουν προϊόντα, ώστε να τα παράγουν και τα πωλούν φθηνότερα…