ΑΠΟΨΗ: Οι δύο όψεις του πλαστικού χρήματος στην Ελλάδα

Όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις της χώρας – από την εποχή των μνημονίων και μετά – επιδιώκουν να προωθήσουν το πλαστικό χρήμα. Έτσι, οι κάρτες που κάποτε βρίσκονταν στο πορτοφόλι μας, σχεδόν μόνο για να αντλούμε μετρητά, πλέον χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις καθημερινές αγοραπωλησίες, ακόμα και για μικροποσά.

Οφείλουμε να δεχτούμε λοιπόν ότι ο μέσος Έλληνας έχει αλλάξει και σε πολύ σημαντικό βαθμό χρησιμοποιεί πλέον κάρτα αντί μετρητών. Οφείλουν να το δεχτούν και οι επαγγελματίες, ακόμα και εκείνοι που μέχρι σήμερα μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς τέτοιου είδους δεσμεύσεις και χωρίς οποιοδήποτε «μάτι» να… εισχωρεί στους τζίρους και στα κέρδη τους.

Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Γιατί η άλλη πλευρά είναι οι χρεώσεις και οι προμήθειες των τραπεζών για τα POS, που όχι μόνο αφαιρούν κομμάτι από τα κέρδη των επαγγελματιών, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν τις συναλλαγές ασύμφορες για τους επαγγελματίες, ειδικά τους μικροπωλητές, τους ψιλικατζίδες, τους περιπτεράδες, κλπ. Όταν το κέρδος ενός επαγγελματία είναι μόνο μερικά λεπτά, τότε το POS τον βγάζει… χαμένο. Επιπλέον, σημειώστε και τις καθυστερήσεις στις τοποθετήσεις και συνδέσεις POS που παρουσιάζονται, με υπαιτιότητα των τραπεζών.

Καταστηματάρχης εστίασης στην περιοχή της Μάνης το περασμένο καλοκαίρι, είχε… κουραστεί να ζητάει συγγνώμη εκ των προτέρων από τους πελάτες του και να τους ενημερώνει ότι δεν έχει POS, καθώς όπως έλεγε, είχε ανοίξει πριν δύο μήνες και η τράπεζα δεν του είχε συνδέσει ακόμα το μηχάνημα.

Ας είμαστε ειλικρινείς, λοιπόν: Αν η κυβέρνηση θέλει να ενισχύσει το πλαστικό χρήμα και με τον τρόπο αυτό να ελέγξει καλύτερα την φοροδιαφυγή, τότε θα πρέπει να παρέμβει και στο τραπεζικό σύστημα. Μείωση χρεώσεων και προμηθειών για τα POS, καλύτερη οργάνωση και εξυπηρέτηση των επαγγελματιών. Διαφορετικά, τίποτα δεν θα γίνει στον βαθμό που επιδιώκεται.