ΑΠΟΨΗ: Μια ιστορία για τον Τόμσεν

Πέρασε στα «ψιλά», όμως ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννης Στουρνάρας, μιλώντας πριν λίγες μέρες στην παρουσίαση ενός βιβλίου του Νίκου Γκαργκάνα που διαπραγματεύεται την κρίση χρέους της χώρας, φώτισε κάποιες ακόμα πλευρές της «τρόικας» και κυρίως του επικεφαλής της, δηλαδή του Πολ Τόμσεν.

Συγκεκριμένα, αφού ξεκαθάρισε πως «εμείς φταίξαμε για τα ελλείμματα και το χρέος», ανέφερε πως η προσαρμογή θα ήταν πιο εύκολη αν το ΔΝΤ και «ο εκπρόσωπός του», δεν είχαν κάνει τα σφάλματα εκτιμήσεων (σ.σ. αρκετοί ίσως θυμούνται ακόμα εκείνον τον «συντελεστή» που αποδείχτηκε λάθος και βούτηξε τη χώρα στην ύφεση και στην τραγική απώλεια εισοδημάτων) και δεν ακολουθούσαν σκληρή στάση έναντι της χώρας. Μάλιστα, είπε ότι μετά τη συνταξιοδότηση του (σ.σ. του Τόμσεν), ο κ. Στουρνάρας κλήθηκε από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα στο ΔΝΤ να μιλήσει για όσα είχαν συμβεί και όταν άκουσαν τα καθέκαστα, του είπαν: «αν τα γνωρίζαμε αυτά θα έπρεπε να είχε απολυθεί για ρατσισμό εναντίον της χώρας σας».

Και ναι μεν ο κ. Στουρνάρας απέφυγε να πει το όνομα του «εκπροσώπου» του ΔΝΤ, όλοι όμως κατάλαβαν για ποιον μιλούσε. Και είναι βέβαιο πως όταν ακούς κάτι τέτοιο από το στόμα ενός προσώπου που έχει διαδραματίσει κορυφαίους ρόλους στην οικονομία και τη νομισματική πολιτική της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες, τότε καταλαβαίνεις ακόμα καλύτερα πως εκείνη η «μαύρη δεκαετία» ήταν αποτέλεσμα μίας μεγάλης ακολουθίας, λαθών, παραλείψεων, ακόμα και… προσωπικών αντιπαθειών προς τη χώρα μας.

Η εκ των υστέρων αναγνώριση των λαθών, δεν αλλάζει τίποτα. Ακόμα και αυτοί με τους οποίους μίλησε ο κ. Στουρνάρας ίσως ήθελαν μόνο να του πουν έναν καλό λόγο, αλλά στην εποχή των μνημονίων – και ειδικά του πρώτου – ακολούθησαν μία «τοξική θεραπεία» που όπως έλεγε τότε ο Αντώνης Σαμαράς, τελικά «σκοτώνει τον ασθενή».

Επαναλαμβάνουμε: Δεν αλλάζει τίποτα, πια. Οφείλουμε όμως να θυμόμαστε και να «σκαλίζουμε». Γιατί αυτή η δεκαετία φτωχοποίησε τους Έλληνες και επί της ουσίας, εμπόδισε μια γενιά να προκόψει (ή ακόμα και να παραμείνει στον τόπο της)! Χρωστάμε την αλήθεια λοιπόν, στους εαυτούς μας και σε όλους. Και οφείλουμε να μην ξεχάσουμε για… να μην ξεχαστούμε και επαναλάβουμε τα ίδια λάθη!