Απαξιώνοντας νόμο και τάξη!- Του Νίκου Γ. Σουγλέρη

Τα βλέμματα όλων μας τις τελευταίες ημέρες είναι στραμμένα στα όσα απίστευτα συμβαίνουν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί για μία ακόμα φορά παίζονται πολιτικά παιχνίδια πάνω στο ημιθανές σώμα της Ελληνικής Παιδείας. Μία δράκα φοιτητές, κανονικοί και συνταξιούχοι, διάφοροι αναρχικοί και κάποιοι ημι-πιτσιρικάδες μπαχαλάκηδες αποφάσισαν πως η δική τους θέληση είναι ανώτερη από τους νόμους του δημοκρατικού κράτους και προσπαθούν δια της βίας να επιβάλουν τη θέλησή τους αυτή. Που είναι ποιά;

Να μην γίνει Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη σ ένα χώρο κατάληψης. Και να μην εφαρμοστεί ο θεσμός της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, ένα σώμα άοπλων ειδικών φρουρών που η αποστολή του θα είναι να ελέγχει την είσοδο στο Πανεπιστήμιο και να μην την επιτρέπει σε άσχετους. Η αλήθεια είναι πως οι βιβλιοθήκες δεν είναι και το αγαπημένο στέκι της σύγχρονης αριστεράς. Πρόσφατες και συνεχείς είναι οι ειρωνείες κατά των “αρίστων”. Ο δε σύμβουλος στρατηγικής του κ Τσίπρα όσο ήταν Πρωθυπουργός, ο κ Καρανίκας, διεκήρυσσε πως “Η αριστεία είναι ρετσινιά. Και η καριέρα είναι χολέρα”. Από αυτά τα γραφικά και προς άγρα ψήφων από το χώρο των Ελλαδικών Εξαρχείων όμως έως το να δίνει πολιτική κάλυψη στη βία των μπαχαλάκηδων η απόσταση είναι μεγάλη και το λάθος στρατηγικό. Κάτι που φαίνεται και από την δυσφορία του κόσμου γιά το χάλι των Πανεπιστημίων που καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις Μία ακόμα αλήθεια είναι πως η Αριστερά με την τάση της να θυματοποιεί και να ηρωοποιεί τον εαυτό της ασκεί έλξη στις εφηβικές και μετεφηβικές ηλικίες.

Από την Μεταπολίτευση δε και μετά υπάρχει μία ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς τόσο στον Πανεπιστημιακό όσο και στον καλλιτεχνικό χώρο. Δυστυχώς η ριζοσπαστική και κομμουνιστική αριστερά του σήμερα περιφρονεί τους νόμους του κράτους και θεωρεί πως νόμος είναι “το δίκιο του εργάτη, του Ρουβίκωνα και του μπαχαλάκια”. Μισεί κάθε αστυνομική παρέμβαση για αποκατάσταση της τάξης. Και επιδιώκει το χάος παντού. Το είχε πεί άλλωστε και η φέρελπις κα Αχτσιόγλου: “Η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία την Αριστερά

Γαία πυρί μειχθήτω λοιπόν για να κερδίσει ο Σύριζα και το ΚΚΕ κανένα ψηφαλάκι. Κατανοητά όλα αυτά για όσους ξέρουν τον τρόπο που σκέπτονται τα κόμματα αυτά. Εκείνο που είναι ακατανόητο είναι η χλιαρή στάση πολλών αστών πολιτικών, πολλών Πανεπιστημιακών δασκάλων που συντάσσονται με την ανομία και ιδιαίτερα πολλών Κοσμητόρων και Πρυτάνεων. Εάν φοβούνται πως θα υποστούν συνέπειες από τους μπαχαλάκηδες, θα ήταν πιό έντιμο να το δηλώσουν να απαλλαγούν τον καθηκοντον τους. Ας ελπίσουμε, πριν φτάσουμε σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις, όλοι όσοι επιθυμούν την πρόοδο τη χώρας, την βελτίωση της Παιδείας ώστε να φτάσει σε Ευρωπαϊκά και Αμερικανικά standards και τον εκσυγxρονισμό του Κράτους, να συνασπιστούν σε ένα μέτωπο κατά του χάους και της ανομίας. Διότι πλέον η αντιπαράθεση δεν είναι μεταξύ οικονομικών μοντέλων, καπιταλιστικό ή σοσιαλιστικό, αλλά μεταξύ Δημοκρατίας και Δικτατορίας των ολίγων, και μεταξύ νόμου και ευταξίας εναντίον του χάους.