ΑΠΟΨΗ: Όσο περνούν οι μέρες…

Οκτώ μέρες συμπληρώθηκαν χθες από την ημέρα που ξεκίνησαν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στα εδάφη της Ουκρανίας. Και όσο περνούν οι μέρες, τόσο περισσότερο ξεκαθαρίζουν κάποιες πτυχές όλου αυτού του σκηνικού που ζει η Ευρώπη και της έχει προκαλέσει τεράστια αναστάτωση και ανασφάλεια.

Το πρώτο είναι πως ίσως ο Πούτιν να πίστευε πως θα μπορούσε να μπει στο Κίεβο «κάνοντας παρέλαση» και εύκολα να ρίξει την κυβέρνηση της Ουκρανίας, από την άλλη πλευρά όμως, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πανίσχυρη πολεμική μηχανή της Ρωσίας, ούτε να πει ότι ένας πόλεμος κερδίζεται ή χάνεται σε μία εβδομάδα.

Το δεύτερο είναι ότι εκεί που ο Πούτιν έδειχνε να παίζει σαν τη γάτα με το ποντίκι τους δυτικούς, επισείοντας την απειλή πολέμου στην Ουκρανία, αμέσως μετά την υλοποίηση της απειλής μοιάζει να έχει υποστεί απανωτές ήττες σε πολιτικό, οικονομικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Αυτό όμως δεν είναι λιγότερο επικίνδυνο, καθώς ο Πούτιν δεν θα δεχτεί να φύγει ως ηττημένος από αυτή την υπόθεση.

Ένα τρίτο στοιχείο είναι η επιβεβαίωση και πάλι της γνωστής ρήσης: «εύκολα μπαίνεις σε έναν πόλεμο, δύσκολα βγαίνεις». Ρώσοι και οι Αμερικάνοι έχουν αρκετά νωπές μνήμες επ’ αυτού. Και μπορεί μεν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος να έχει στραφεί στην Ουκρανία, ας μην ξεχνάμε όμως τον τρόπο με τον οποίο έφυγαν πριν λίγο καιρό οι Αμερικάνοι από το Αφγανιστάν, παραδίδοντας τη χώρα στους Ταλιμπάν. Κατά συνέπεια, κανένας δεν μπορεί να ξέρει πόσο ακόμα θα τραβήξει αυτός ο πόλεμος και τι λύση μπορεί να υπάρξει.

Υπάρχει όμως και ένα τέταρτο στοιχείο που ενδεχομένως να είναι και ο καταλύτης των εξελίξεων: Κάτι που αρχίζει να διαφαίνεται ξεκάθαρα κατά τη γνώμη μας είναι ότι σε μία παγκοσμιοποιημένη αγορά και σε έναν πλανήτη που είναι on line, είναι σχεδόν ακατόρθωτο, η Ρωσία να προχωρήσει χωρίς τον υπόλοιπο κόσμο (και κυρίως χωρίς την Ευρώπη), όπως και η Ευρώπη χωρίς τη Ρωσία. Η Ρωσία υπόκειται ήδη σε μία σειρά μέτρων που γονατίζουν την οικονομία της ενώ και το όραμα της ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρώπης κοστίζει πολλά τρισεκατομμύρια που η Ευρώπη της πανδημίας, δεν μπορεί να διαθέσει. Τελικά, η ανάγκη όλων να μην μπορούν να επιβιώσουν αυτόνομα, ίσως να δώσει τη λύση.