ΑΠΟΨΗ: Ο πόλεμος της εικόνας και των συνθημάτων

Την ίδια περίπου ώρα που ο Ζελένσκι μιλούσε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, με εκφράσεις του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και αντιπαραβάλλοντας τη σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία με το Περλ Χάρμπορ και την 11^η Σεπτεμβρίου (τρομοκρατική επίθεση στους «δίδυμους πύργους» της Ν. Υόρκης), ο Πούτιν επαναλάμβανε ότι η Ρωσία δεν θέλει να καταλάβει την Ουκρανία, ότι η στρατιωτική επέμβαση ήταν η μόνη λύση και ότι είναι έτοιμος για συζητήσεις, για το ουδέτερο καθεστώς της Ουκρανίας.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, σε επικοινωνιακό επίπεδο, κάθε πλευρά εξακολουθεί να προσπαθεί να διαμορφώσει τις δικές της πραγματικότητες και να κερδίσει τις δικές της εντυπώσεις.

Τα (λογικά) ερωτήματα προς τις δύο πλευρές, εξακολουθούν να μένουν αναπάντητα.

«Πως είναι δυνατό, η κυβέρνηση της Ουκρανίας την μία μέρα να λέει πως απομακρύνεται το σενάριο ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ και την άλλη μέρα, ο πρόεδρος της χώρας να ζητάει πάλι κλείσιμο του εναέριου χώρου και αεροπλάνα;»

«Πως είναι δυνατό, η Ρωσία ως μεγάλη και ισχυρή χώρα, να μην είχε τη δύναμη να προβάλλει την επίθεση της Ουκρανίας στο Ντονέτσκ ή όπου αλλού υπάρχουν ρωσόφωνοι πληθυσμοί; Ή, γιατί, λίγες ώρες πριν την στρατιωτική επιχείρηση, η Μόσχα επιβεβαίωνε πως δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο;».

Προφανώς, απαντήσεις δεν θα υπάρξουν. Γιατί όλα αυτά – και πολλά άλλα – αντιφατικά που έχουμε δει, εντάσσονται σε ένα πλαίσιο στρατηγικών επικοινωνίας που αλλάζουν και αναπροσαρμόζονται ανάλογα με τις εξελίξεις.

Το έχουμε γράψει και πάλι: Ζούμε τον πρώτο πόλεμο στον οποίο η επικοινωνία των social media και της εικόνας, διαδραματίζει πολύ πιο σημαντικό ρόλο από τις ίδιες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Και αυτό το περίεργο «μπρα ντε φερ» θα συνεχιστεί…