ΑΠΟΨΗ: Η αμυντική ισχύ της Ελλάδας

Η ελληνική κυβέρνηση, πολύ πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την κατακόρυφη αύξηση της ανησυχίας για την ειρήνη και τη γεωπολιτική σταθερότητα στην Ευρώπη, αποφάσισε να επενδύσει στον εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Και δέχτηκε την κριτική πολλών γι’ αυτή την απόφαση. Επίσημα και ανεπίσημα. Με επιχειρήματα που θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έχουν βάση λογικής, αλλά και με λαϊκιστικά επιχειρήματα, του τύπου «δώστε χρήματα για την υγεία και όχι για όπλα».

Βέβαια, όταν η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αποφάσιζε να αγοράσει αεροπλάνα και φρεγάτες, προφανώς και δεν σκεφτόταν τον Πούτιν και την Ουκρανία. Σκεφτόταν την Τουρκία. Και στηριζόταν σε μία πάγια και διαχρονική αρχή: Ισχυρό είναι το κράτος που έχει ισχυρή οικονομία, ισχυρή διπλωματία και ισχυρό στρατό. Διότι, δυστυχώς, οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται στη βάση ενός διαχωρισμού «καλών και κακών», ούτε και διέπονται από τους νόμους του διεθνούς δικαίου σε όλες τις περιπτώσεις. Κινητήρια δύναμη του κόσμου των ανθρώπων είναι η «δύναμη της ισχύος». Και με την Ελλάδα να βρίσκεται δίπλα σε μία προκλητική και αναθεωρητική Τουρκία, αλλά και με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να έχουν υποστεί σοβαρή «αφυδάτωση» κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, η ενίσχυση και ανανέωση της αμυντικής ισχύος ήταν ζήτημα πρώτης προτεραιότητας.

Να όμως που και οι υπόλοιπες διεθνείς εξελίξεις έρχονται να δικαιώσουν τις επιλογές της κυβέρνησης. Να, που με τον πλέον εμφατικό τρόπο επιβεβαιώνεται ότι η επένδυση στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν συνιστά «σπατάλη».

Η Ελλάδα, σχεδόν διαχρονικά είναι η χώρα με τις υψηλότερες δαπάνες στην Ευρώπη στην άμυνα, ως ποσοστό του ΑΕΠ της. Λόγω γεωγραφικής θέσης, βεβαίως. Και η Γερμανία ήταν μέχρι τώρα, η χώρα με τις μικρότερες δαπάνες. Τώρα όμως, και η Γερμανία αλλάζει τακτική, εξαγγέλλοντας ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα – μαμούθ. Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο που η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, δηλαδή όλες χώρες του μεσογειακού νότου, επενδύουν πολλά στην άμυνά τους, σε σχέση με τα χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Ούτε και είναι τυχαίο πως η μεγάλη στρατιωτική δύναμη του ευρωπαϊκού βορρά είναι η Βρετανία. Όλες αυτές οι χώρες αποτελούν παραδοσιακές ναυτικές δυνάμεις.

Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης λοιπόν, ήταν πέρα για πέρα σωστή. Και εκείνο που έχει μεγάλη σημασία για τη συνέχεια, είναι πρώτον η Ελλάδα να σταθεί «κάθετα» απέναντι σε κάθε αναθεωρητισμό και δεύτερον, να διεκδικήσει μαζί τα άλλα μεσογειακά κράτη, την αναλογικότερη δυνατή κατανομή βαρών σε αμυντικές δαπάνες στην Ευρώπη. Αν μέχρι χθες ήταν μόνη σε μία «δύσκολη γειτονιά», τώρα όλη η Ευρώπη βρίσκεται σε «δύσκολη γειτονιά».