ΑΠΟΨΗ- Πυρκαγιές: Στο ίδιο έργο θεατές

Kαι οι πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού δεν αναδεικνύουν  μόνον το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής (φαινόμενο θερμοκηπίου…) αλλά αποκαλύπτουν τις χρόνιες αδυναμίες του ελληνικού κράτους στην πρόγνωση – πρόληψη και αντιμετώπιση τέτοιων ακραίων φαινομένων.

Η ζωντανή μετάδοση της καταστροφικής μανίας της φωτιάς προκαλεί δέος, φόβο, ανησυχία αλλά και οργή και αγανάκτηση. Κι αυτό γιατί κάθε καλοκαίρι λειτουργούμε ως «θεατές στο ίδιο έργο». Οι λίγοι που επιχαίρουν σε αυτό το έργο είναι οι «παραδοσιακοί» εχθροί της χώρας μας ή κάποιοι αρρωστημένοι πυρομανείς.

Οι πυρκαγιές, συνιστούν μία θλιβερή πραγματικότητα για την Ελλάδα με πολλαπλά προβλήματα. Προβλήματα που εκτείνονται σε διάφορα επίπεδα που ακυρώνουν τις προσπάθειες της χώρας για μια πορεία ανάπτυξης.

Τα οικολογικά προβλήματα είναι εμφανή, αφού τα δάση, οι πνεύμονες μιας χώρας, μετατρέπονται σε στάχτη με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικολογική ισορροπία.

Τα οικονομικά προβλήματα δεν αποδυναμώνουν μόνον τους πυρόπληκτους αλλά «ματώνουν» και την ελληνική οικονομία που υποχρεώνεται αντί για την εκπόνηση αναπτυξιακών προγραμμάτων να επουλώνει πληγές.

Εξίσου οδυνηρά είναι και τα προβλήματα σε ανθρώπινο επίπεδο αφού η απώλεια σπιτιών και περιουσιών από τη μανία της φωτιάς συσσωρεύουν πόνο, δυστυχία, απόγνωση και απογοήτευση.

Το επιτελικό κράτος όφειλε να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες στο θέμα των πυρκαγιών πριν αυτές εκδηλωθούν κατά τους θερινούς μήνες. Κι αυτό γιατί η δασοπροστασία και η δασοπυρόσβεση είναι δύσκολο έργο και απαιτεί την συνδρομή ευρύτερων δυνάμεων και όχι μόνον του κρατικού μηχανισμού.

Αυτή τη χώρα την έχουμε όλοι μαζί και όλοι μαζί φροντίζουμε για τη διάσωσή της. Διαφορετικά η απώλεια  του εθνικού μας πλούτου (δάση…) μάς οδηγεί στον εθνικό αφανισμό.

«Αυτή τη χώρα ή μαζί τη σώζουμε ή μαζί θα χαθούμε». Ας μην κάνουμε πραγματικότητα κάποιες μελαγχολικές προβλέψεις του τύπου «Πεθαίνουμε ως χώρα» ή την παραλλαγή του «Εκκενώστε» σε «Εκκενώστε τη χώρα».