ΑΠΟΨΗ: Τι είδους… κατάρα είναι αυτή;

Τι είδους… κατάρα έχει πέσει πάνω από τη χώρα αυτή την εποχή;

Πάνω που ξεπεράσαμε και τον μεγάλο φόβο της πανδημίας, πάνω που η εθνική οικονομία στρώνει και οι Έλληνες μπορούν να αρχίσουν να ανακτούν τα οικονομικά δικαιώματα που έχασαν στην εποχή της οικονομικής κρίσης, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν πληθωρισμό και μία ακρίβεια που «αφυδατώνει» την κοινωνία, αλλά και απέναντι σε αλεπάλληλες, μικρές ή μεγάλες κρίσεις και τραγωδίες, με τελευταία αυτή με τον θάνατο πέντε ατόμων της ελληνικής ανθρωπιστικής αποστολή στη Λιβύη.

Σύμφωνοι ότι πάντοτε υπήρχαν φωτιές, πλημμύρες, εγκλήματα, δυστυχήματα, κλπ. Τελευταία όμως, συμβαίνουν όλα μαζί και είναι και σημαντικά. Το αποτέλεσμα είναι να ρίχνουν ένα μαύρο πέπλο πάνω από την Ελλάδα, η οποία θα μπορούσε να ατενίζει το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Αλλά, αντί για αισιοδοξία… μαυρίλα και πένθος.

Κυριολεκτικά, δεν ξέρουμε τι άλλο μπορούμε να γράψουμε, εκτός από το να ευχηθούμε να σταματήσει εδώ αυτό το κακό ντόμινο.

Και λίγες γραμμές για τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ και τη νίκη του Στέφανου Κασσελάκη (θα έχουμε την ευκαιρία να γράψουμε αναλυτικότερα). Ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα από όλες τις απόψεις. Και είναι εντυπωσιακό, αφενός γιατί δείχνει ότι αρκούσε ένα «φρέσκο πρόσωπο» με μερικά βίντεο και μερικές ευθείες ατάκες για να αναδείξει το μεγάλο βάλτωμα που επικρατούσε στο κόμμα. Ένας άνθρωπος, μέχρι πρότινος άγνωστος ακόμα και εντός ΣΥΡΙΖΑ, που… ξαφνικά ήρθε «απ’ έξω» με πολιτικό μάρκετινγκ «made in USA», αρκούσε για να δημιουργήσει έναν ισχυρό άνεμο ακόμα και σε ένα κόμμα της Αριστεράς. Από την άλλη πλευρά όμως, ούτε οι εκλογές τελείωσαν, ούτε – πολύ περισσότερο – η ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ να… ξαναγίνει ισχυρό κόμμα. Και αυτό το τελευταίο δεν γίνεται μόνο… με βίντεο. Είτε με Κασσελάκη, είτε με Αχτσιόγλου, η πραγματική αλήθεια για το κόμμα θα αρχίσει να μετράει μετά το τέλος των εσωκομματικών εκλογών.