ΑΠΟΨΗ: Γνώση, όχι πανικός

Γεμίζουν τα ειδησεογραφικά μέσα πλέον με… κορωνοϊό και πάλι. Σε πρώτο πλάνο τα κρούσματα και οι νοσηλείες, η «ασφυξία» στα νοσοκομεία. Σε πρώτο πλάνο επέστρεψαν και οι… λοιμωξιολόγοι, κυρίως εκείνοι που προβλέπουν νέα δεινά. Και να που διαβάζουμε παντού για την υποπαραλλαγή JN.1. Τα κύρια συμπτώματά της, λένε, είναι ο βήχας, ο πονοκέφαλος, ο πυρετός, η καταρροή. Συμπτώματα, δηλαδή, που… δεν σημαίνουν τίποτα. Ή μάλλον σημαίνουν ότι όποιος τα έχει μπορεί να νοσεί από οποιονδήποτε ιό ή ακόμα και να έχει πουντιάσει!

Ειλικρινά, δεν ξέρουμε για ποιόν λόγο γίνεται όλος αυτός ο θόρυβος. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί θα έπρεπε να «σκάσουν» τα νοσοκομεία για να τρέχουν οι ηλικιωμένοι και οι πιο ευάλωτοι άνθρωποι να φορέσουν μάσκα. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί δεν κάναμε – και δεν κάνουμε – αυτά τα απλά που πρέπει, κάθε φορά που υπάρχει μία έξαρση των αναπνευστικών ιώσεων. Από εκεί και πέρα, χειμώνας είναι, ο κόσμος μαζεύεται, οι ιώσεις κάθε είδους αυξάνονται. Τα έχουμε ζήσει, χρόνια και χρόνια τώρα. Υπάρχει, άραγε, κάποιος λόγος για να πανικοβάλλεται ο κόσμος με… νοστραδάμιες προβλέψεις;

Ναι, να πάρει ο καθένας τα προστατευτικά μέτρα που έτσι κι αλλιώς θα έπρεπε να παίρνει, ειδικά εάν ξέρει πως είναι ευάλωτος στις ιώσεις ή έχει άλλα σημαντικά προβλήματα υγείας. Ναι, να εμβολιαστούν οι πιο ηλικιωμένοι και οι πολίτες που αντιμετωπίζουν σοβαρές και χρόνιες παθήσεις. Και ναι, να έχουμε το νου μας και να καταλάβουμε πως ούτε ο κορωνοϊός «έσβησε», ούτε κάποιος άλλος ιός εξαφανίστηκε από τη Γη. Ζούμε και θα συνεχίσουμε να ζούμε μαζί τους.

Δεν χρειάζεται όμως φόβος ή πολύ περισσότερο, πανικός. Ποτέ δεν χρειαζόταν. Ούτε τότε, στην πρώτη και πιο δύσκολη φάση της πανδημίας, που δεν γνωρίζαμε τον κορωνοϊό. Ο πανικός είναι πάντοτε κακός σύμβουλος. Και τα μέσα ενημέρωσης από την πλευρά τους, πρέπει να ενισχύουν τη γνώση. Όχι τον πανικό!