ΑΠΟΨΗ: Το κρίσιμο… σταυροδρόμι

Όσοι ζούμε στην Πάτρα, ενδεχομένως γνωρίζουμε πολύ καλά την περιοχή της Αμβρακίας Οδού, δηλαδή του δρόμου που εγκαινιάστηκε χθες. Ίσως γιατί λόγω εγγύτητας, οι επισκέψεις των Πατρινών προς την Αμφιλοχία, τη Βόνιτσα και τη Λευκάδα, ήσαν πάντοτε πυκνές. Ίσως και λόγω καταγωγής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσοι Αιτωλοακαρνάνες και πόσοι Λευκαδίτες μετοίκησαν και ζουν στην περιοχή της Πάτρας.

Έχουμε λοιπόν το «προνόμιο» να γνωρίζουμε αρκετά καλά την ομορφιά και την αξία αυτής της γεωγραφικής ζώνης που ξεκινάει από τα παράλια που βλέπουμε απέναντί μας και φτάνει μέχρι τα παράλια της Πρέβεζας και του νοτίου Ιονίου. Και φυσικά, καταλαβαίνουμε τη σημασία που έχει ο νέος δρόμος, ο οποίος θα μετατρέψει την διαδρομή από την Πάτρα μέχρι τη Λευκάδα σε μία… βόλτα για καφέ στο πανέμορφο νησί του Ιονίου.

Μάλιστα, παρακολουθώντας και εμείς το επενδυτικό ενδιαφέρον που εκφράζεται για τη συγκεκριμένη περιοχή, μπορούμε βάσιμα να εικάσουμε ότι σε μερικά χρόνια από σήμερα η ακτογραμμή που εκτείνεται από τον Λούρο (στο Μεσολόγγι) και φτάνει μέχρι το Άκτιο, θα εξελιχθεί σε ένα νέο τουριστικό hot spot της Ελλάδας. Με το αεροδρόμιο του Ακτίου και την Ιονία Οδό – τώρα και με την Αμβρακία Οδό- ξεπερνιούνται πολλά από τα συγκοινωνιακά αγκάθια. Και μένει… ένας πανέμορφος και σχεδόν «παρθένος» τόπος, στον οποίο πολλοί ήδη επενδύουν και ακόμα περισσότεροι θα το κάνουν στο εγγύς μέλλον.

Ωστόσο, θα έλεγε κάποιος ότι η συγκεκριμένη περιοχή -όπως και κάποιες άλλες στη Δυτική Ελλάδα- την ίδια ώρα βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Γιατί η διαφαινόμενη ανάπτυξη δεν πρέπει να έρθει μέσα από το… μπετόν, τις «κλειστές» (ιδιωτικές) παραλίες και τον υπερκορεσμό που βλέπουμε σε πολλές άλλες τουριστικές περιοχές της χώρας. Το μεγάλο στοίχημα θα είναι, η περιοχή να προσελκύσει μέσου και υψηλού επιπέδου τουρισμό, διατηρώντας παράλληλα την παράδοση και τον φυσικό της πλούτο. Και αυτό είναι ένα στοίχημα που αγγίζει ευρύτερα τη Δυτική Ελλάδα, η οποία ούτε μπορεί, ούτε και πρέπει να γίνει «Μύκονος» ή «Σαντορίνη». Και αυτό το στοίχημα, αν το δούμε με πιο ευρεία ματιά, περνάει και… από την Πάτρα, το μεγάλο διοικητικό και αστικό κέντρο της Δυτικής Ελλάδας. Συγκεκριμένα, αφορά την «μητροπολιτική Πάτρα». Τη μεγάλη πόλη που από τη μία πλευρά θα συνεισφέρει στην τουριστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής ως εμπορικό, διαμετακομιστικό και συγκοινωνιακό κέντρο και από την άλλη θα μπορεί να απορροφά τους κραδασμούς μίας… υπερανάπτυξης των περιοχών γύρω από αυτή. Με άλλα λόγια, αν κοιτάξουμε από τώρα το μέλλον μέσα από διαδημοτικές συνεργασίες, τότε και η ανάπτυξη θα είναι καλή και όλοι θα βγούμε κερδισμένοι. Αν οι δήμοι της Δυτικής Ελλάδας κοιτάξουν την ανάπτυξη μεμονωμένα, τότε το αποτέλεσμα θα είναι μικρό, ίσως και (τελικά) κακό…