ΑΠΟΨΗ: Ο στρατός… των fake news

Έχει αρχίσει να καταντάει και θλιβερό και εκνευριστικό…. Τα fake news και οι προβοκάτσιες στον πόλεμο της Ουκρανίας μοιάζουν να είναι ατελείωτα. Ένας «ωεκανός», πολύ μεγαλύτερος από εκείνον της πραγματικότητας ενός καταστροφικού πολέμου και της παντελώς άδικης μοίρας των πολιτών της Ουκρανίας και ειδικά των αμάχων, που τελικά αποτελούν και πάλι το «όχημα» για την επικράτηση γεωπολιτικών και οικονομικών στόχων.

Έχουν περάσει μόλις δύο εβδομάδες. Και όμως, ευρισκόμενοι καθημερινά μέσα σε έναν ορυμαγδό ειδήσεων που λίγο μετά διαψεύδονται, δήθεν αποκαλύψεων και εκατέρωθεν δηλώσεων και μεγαλοστομιών που αποδεικνύονται φούσκες, έχουμε την αίσθηση πως… έχουν περάσει δύο χρόνια.

Η διαρκής «υπερδόση» υπερβολών, ανακριβειών και ψεμάτων, κάνει κακό σε όλους. Και στους Ρώσους και στους Ουκρανούς. Κάνει κακό και στην παγκόσμια κοινή γνώμη που ενώ βρίσκεται ταλαιπωρημένη, ακόμα εν μέσω πανδημίας, τείνει να… βαρεθεί και έναν πόλεμο, για τον οποίο κανένας δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για το που βρίσκεται το δίκαιο ή το άδικο, το σωστό ή το λάθος, σε σχέση με όσα συμβαίνουν καθημερινά.

Όπως έχουμε ήδη γράψει, ο Πούτιν έχει ήδη ηττηθεί από τη στιγμή που αποφάσισε την επιβολή της ισχύος του με τη δύναμη των όπλων. Μαζί του ηττάται και ο ρωσικός λαός λόγω του πρωτοφανούς και σχεδόν παγκόσμιου οικονομικού αποκλεισμού της Ρωσίας. Η Ουκρανία, μέρα με τη μέρα, μετατρέπεται σε μία ισοπεδωμένη γη. Χιλιάδες τα θύματα, εκατοντάδες χιλιάδες αυτοί που χάνουν το μέλλον και τις ελπίδες τους. Πολλοί από τους σημερινούς πρόσφυγες δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω. Το μέλλον αυτής της χώρας είναι αμφίβολο. Και η αποκατάσταση των πληγών θα πάρει πολλά χρόνια.

Πάρα πολλά είναι τα «θύματα» όμως και στον δυτικό κόσμο. Η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις εξατμίζουν τα εισοδήματα των πολιτών. Ο φόβος ενός νέου ή και μεγαλύτερου πολέμου απλώνεται σαν την πανδημία πάνω από τον πλανήτη.

Και όλα αυτά μαζί διαμορφώνουν μία σκληρή πραγματικότητα που επιπλέον, «κατακρεουργείται»  από τις… μονταζιέρες ανατολής και δύσης. Το ενδεχόμενο, η κοινή γνώμη να αποστρέψει το βλέμμα της από την Ουκρανία, αλλά και από τις όποιες βουλές των ισχυρών της Γης, είναι ορατό. Και τότε, ούτε ο Πούτιν να βρίσκει στρατιώτες να πολεμήσουν, ούτε η Δύση θα μπορεί να μιλάει για «ενότητα» και «συμμαχίες»…