ΑΠΟΨΗ: Στην τρίτη φάση της πανδημίας

Ο κορωνοιός είναι πάντα εδώ και από καιρό σε καιρό, φροντίζει να μας το… θυμίζει. Και μας το θυμίζει κάθε φορά που εμείς ρίχνουμε τις «ασπίδες» και παραδιδόμαστε στην ανεμελιά.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στις μέρες μας, εν μέσω θέρους. Μία νέα σημαντική αύξηση κρουσμάτων, που δεν έχει σημασία σε ποια παραλλαγή ή υποπαραλλαγή οφείλεται. Γιατί, τελικά, οφείλεται μόνο στο γεγονός πως η άρση των περιοριστικών μέτρων της Πολιτείας συνδυάστηκε με μία ισχυρή αίσθηση «νέας ελευθερίας» σε ατομικό επίπεδο.

Κακά τα ψέματα. Δεν ζούμε στην πρώτη φάση της πανδημίας, τότε που αγνοούσαμε σχεδόν ολοκληρωτικά τον «εχθρό» και βλέποντας να δημιουργεί θύματα, προσπαθούσαμε να τον αποφύγουμε κλειδαμπαρωμένοι στα σπίτια μας.

Δεν ζούμε ούτε καν στη δεύτερη φάση της πανδημίας, τότε που άρχισαν να κυκλοφορούν τα πρώτα εμβόλια και με αδημονία, η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας τα περίμενε ως σωτηρία.

Ζούμε πλέον σε μία τρίτη φάση της πανδημίας, κατά την οποία η επιστήμη έχει αποκωδικοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τον ιό και όλοι έχουμε καταλάβει πως τα εμβόλια δεν σηματοδοτούν το τέλος της πανδημίας.

Ό,τι συνέβη μέχρι τώρα, ήταν μία πορεία γνώσης της ανθρωπότητας. Με σωστές και λανθασμένες αποφάσεις. Και κατά τη γνώμη μας, με ισχυροποίηση της άποψης ότι μόνο η αλήθεια της επιστήμης μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο απέναντι σε τέτοιου είδους μεγάλες απειλές.

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όμως ότι ο άνθρωπος δεν ξέρει πολλά ακόμα. Δεν ξέρει ούτε καν τους οργανισμούς που βρίσκονται τριγύρω του. Και κάθε φορά, ξεκινάει να βαδίζει στα τυφλά, σε έναν μακρύ δρόμο προς τη γνώση.

Θα ήταν ευχής έργο, αυτή η αίσθηση να υπάρχει σε όλους μας, δηλαδή σε κάθε πολίτη. Και όχι μόνο στους ερευνητές και του επιστήμονες που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης. Γιατί εάν είχαμε όλοι συνειδητοποιήσει αυτή τη μακρά και δύσκολη πορεία γνώσης του ανθρώπου προς τη γνώση, τότε μάλλον θα ήμασταν λιγότερο ανέμελοι και ίσως πιο υπεύθυνοι για τον εαυτό μας και τους άλλους, γύρω μας.

Ο άνθρωπος όμως είναι ένα ον που κάνει λάθη. Και ξανακάνει. Και ξανακάνει… Μέχρι τελικά να μάθει από τα λάθη του. Οπότε, ας μην είμαστε και πολύ αυστηροί με τους εαυτούς μας και την ανθρώπινη φύση μας.