Ήλιε μου ήλιε μου…

ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ

Σπούδασε στη Γαλλία, αλλά δεν την επέλεξε για μόνιμη εγκατάσταση. Επέστρεψε στην Ελλάδα και δοκιμάζεται τώρα (κι αυτός) ως ελεύθερος επαγγελματίας από μια δύσκολη καθημερινότητα.

Στο ερώτημα μας εάν μετάνιωσε για τον επαναπατρισμό του, έδωσε μια ευθεία αρνητική απάντηση. Είπε ένα κοφτό «όχι», έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό και με το χέρι του έδειξε τον ήλιο λέγοντας με ευχαρίστηση: «Πουθενά αλλού δεν μπορείς να έχεις αυτό». Ήταν μια χειμωνιάτικη, ηλιόλουστη, μέρα και ο ίδιος έδειχνε να την απολαμβάνει. Θυμηθήκαμε τα λόγια του με αφορμή την παρατεταμένη καλοκαιρία που είχαμε στην καρδιά του φθινοπώρου.

Τα σκαμπανεβάσματα του καιρού μάς δίνουν συχνά το ερέθισμα να αναφερθούμε στη μερική μεταβολή των εποχών, στο μπέρδεμα τους. Έχουμε να λέμε γι’ αυτό, με ευρείες αναφορές στην κλιματική αλλαγή, στο γεγονός ότι έχουμε βάλει κι εμείς το χεράκι μας ώστε οι εποχές να μην είναι αυτές που ξέραμε κάποτε.

Όμως, όλα αυτά δεν αναιρούν τη διαπίστωση ότι η Ελλάδα λούζεται από τον ήλιο τις περισσότερες μέρες του χρόνου, κάτι που έχει ευεργετική επίδραση και στην ψυχολογία μας.

Εάν ζούσαμε στα βόρεια της Ευρώπης, κατά Σκανδιναβία μεριά, μετά από την κορύφωση της οικονομικής κρίσης θα είχαμε πέσει στα πατώματα, με την κατάθλιψη να θερίζει σε βάθος μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού.

Υπάρχει μια άρρηκτη σχέση μεταξύ του καιρού και της ψυχικής διάθεσης. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα επιστημονικών ερευνών, ο καιρός επηρεάζει άμεσα τον τρόπο που σκεφτόμαστε, καθώς και τα αισθήματα μας.

Επομένως, είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια ηλιόλουστη χώρα, ενώ είναι πρόβλημα μας εάν δεν έχουμε εκτιμήσει όσο θα έπρεπε το αγαθό της ηλιοφάνειας, αξιοποιώντας παράλληλα στο έπακρο την ενέργεια που μπορεί να μάς προσφέρει. Κι αυτή, εκτός από άπλετη, είναι και δωρεάν.

Σε ό, τι αφορά δε τις κατασκευές, δυστυχώς η βιοκλιματική αρχιτεκτονική δεν εντάσσεται στις προτεραιότητες μας, ενώ μέχρι πρότινος προτιμούσαμε εντυπωσιακά σε αισθητική όψη, αλλά ενεργοβόρα κτίρια.
Όμως, και στα πιο απλά, φαίνεται ότι δεν θέλουμε να έχουμε τον ήλιο σύμμαχο μας. Βλέπεις, φερ’ ειπείν, ότι για χιλιάδες νοικοκυριά δεν είναι αυτονόητη η εγκατάσταση ενός ηλιακού θερμοσίφωνα. Όπως δεν είναι, επίσης, αυτονόητο ότι κάθε νέο κτίριο πρέπει να είναι αυτόνομο ενεργειακά.
Ενδεχομένως στο απώτερο μέλλον, με την ενεργειακή κρίση τώρα μα μάς πιέζει, να κατανοήσουμε, επιτέλους, έστω και με καθυστέρηση τις σχετικές αναγκαιότητες. Κι ας έχουν μπερδευτεί κι άλλο οι εποχές. Άλλωστε, το πιθανότερο είναι ότι ο ήλιος θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί, να ζει και να βασιλεύει, στα μέρη μας…