ΑΠΟΨΗ: Κάτι συμβαίνει με το μουντιάλ

Κάτι συμβαίνει με το μουντιάλ ή είναι μόνο η δική μας αίσθηση;

Τo μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό γεγονός του πλανήτη έχει ξεκινήσει όμως η απήχησή του δεν δείχνει να είναι αντίστοιχη αυτής που θα έπρεπε και αυτής που είχαμε συνηθίσει από άλλα μουντιάλ.

Βέβαια, για το σύνολο των ποδοσφαιρόφιλων είναι ένα… ασυνήθιστο μουντιάλ που γίνεται λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ενώ ήταν συνυφασμένο με την περίοδο του καλοκαιριού.  Ακόμα και το μουντιάλ της Νότιας Αφρικής ή της Βραζιλίας είχαν γίνει τους καλοκαιρινούς (για το βόρειο ημισφαίριο) μήνες. Είναι η πρώτη φορά λοιπόν που το μουντιάλ γίνεται καταχείμωνο και είναι μάλλον λογικό να υπάρχει ένα… ξενέρωμα που έχει να κάνει με την ίδια την εποχή και τις συνήθειες των ανθρώπων.

Το κυριότερο όμως είναι όλα αυτά που έχουν γραφτεί και ακουστεί γύρω από τη συγκεκριμένη διοργάνωση. Οι εργάτες που λέγεται πως πέθαναν κατά τη διάρκεια κατασκευής των… διαστημικών σταδίων, οι απαγορεύσεις του ισλαμικού νόμου την ίδια ώρα που φορείς του ποδοσφαίρου διατρανώνουν ότι το άθλημα δεν έχει καμία σχέση με «εξαιρέσεις» και «ρατσισμούς», ακόμα και οι δηλώσεις του Ινφαντίνο που επιχείρησαν να αμβλύνουν τις κακές εντυπώσεις, αλλά μάλλον τα έκαναν όλα χειρότερα.

Έτσι, ο μέσος Έλληνας ποδοσφαιρόφιλος – όπως και ο μέσος Ευρωπαίος – κάθονται στις τηλεοράσεις τους και βλέπουν ένα κορυφαίο αθλητικό γεγονός χωρίς πολύ μεγάλη διάθεση. Τα καφέ δεν γεμίζουν και οι φίλαθλοι δεν συζητούν με πάθος για τη μεγάλη νίκη της Αγγλίας ή το «άγριο στραβοπάτημα» της Αργεντινής. Όλα κινούνται σε μία χαλαρότητα του στυλ «μουντιάλ είναι και θα περάσει».

Και όντως έτσι είναι, εάν τελικά αποδειχθεί πως το συγκεκριμένο μουντιάλ δεν είχε την προσοχή που του έπρεπε, τότε οι ιθύνοντες του ποδοσφαίρου μάλλον πρέπει να σκεφτούν πολλά και να αλλάξουν πολλά. Αν υπάρχει κάτι στο ποδόσφαιρο που ίσως δεν υπάρχει το ίδιο έντονα σε άλλα σπορ, είναι η μεγάλη μαζικότητα, η μεγάλη λαϊκότητα που έχει. Και αυτή η λαϊκότητα δεν μπαίνει εύκολα στα καλούπια λίγων, ούτε υπακούει σε… εκατομμύρια.