ΑΠΟΨΗ: Ο πολυπολικός κόσμος και η Ευρώπη… που υποχωρεί

Εισέβαλλε η Ρωσία στην Ουκρανία και ο δυτικός κόσμος… κοίταξε προς τις ΗΠΑ, που φυσικά ανέλαβαν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Εξαπέλυσε μία τρομοκρατική επίθεση η Χαμάς σε βάρος αμάχων στο Ισραήλ και αυτό με τη σειρά του, έχει εξαπολύσει πλέον μία σαρωτική επίθεση στη Γάζα. Και πάλι όλοι κοιτάζουν προς τις ΗΠΑ, που και πάλι αναλαμβάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Ναι, οι ΗΠΑ παραμένουν μία από τις πιο μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, που εδώ και δεκαετίες – από τη λήξη του β’ παγκοσμίου πολέμου – διαμορφώνει γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές ισορροπίες. Και ναι, οι ΗΠΑ έχουν μία από τις πιο ισχυρές και τεχνολογικά προηγμένες στρατιωτικές μηχανές του κόσμου. Όμως, ο κόσμος μας συνολικότερα, δεν είναι ακριβώς ο κόσμος που δημιουργήθηκε μετά το 1945. Πέρα από τη Ρωσία, που επίσης παραμένει μία πολύ ισχυρή οικονομική και στρατιωτική δύναμη, στις μέρες μας υπάρχει μία πανίσχυρη Κίνα. Μία «ατελείωτη» και ταχέως ανερχόμενη Ινδία. Και επίσης, πολλές ακόμα ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις. Τι… δεν υπάρχει; Η Ευρώπη! Μα, θα πουν πολλοί ότι υπάρχουν χώρες όπως η Βρετανία και η Γαλλία που επίσης διαθέτουν ισχυρές στρατιωτικές μηχανές. Ναι, αλλά η «ενωμένη Ευρώπη» στο σύνολό της, πέρα από την όποια οικονομική διάσταση και δύναμη έχει, δυστυχώς δεν διαμορφώνει τους όρους των «παιχνιδιών», καθώς δεν έχει στρατιωτική ισχύ, μάλλον ούτε και διπλωματική.

Τελικά, ο «δυτικός κόσμος» δεν είναι ακριβώς αυτό που δημιουργήθηκε πριν από περίπου 80 χρόνια και αυτό που μάλλον έχει στο μυαλό του ο μέσος Έλληνας. Έχει ήδη αναδυθεί ένας πολυπολικός κόσμος, όπου τα γεωπολιτικά συμφέροντας διαμορφώνουν νέες συμμαχίες και νέους συσχετισμούς. Αυτό, φυσικά, απασχολεί και τις ΗΠΑ. Κυρίως όμως, πρέπει να απασχολεί εμάς και συνολικά την Ε.Ε., η οποία μάλλον υποχωρεί όλο και περισσότερο ως «παγκόσμια δύναμη», παραμένοντας σταθερή μόνο στο οικονομικό μοντέλο που τη δημιούργησε, χωρίς καμία εξέλιξη σε οποιονδήποτε άλλο τομέα.  Περνάνε τα χρόνια και οι εποχές και η κοινή ευρωπαϊκή πολιτική (και διπλωματία), όπως και η κοινή ευρωπαϊκή άμυνα, παραμένουν μόνο στα λόγια…